Σε απάντηση σχετικού ψηφίσματος του ΦΑΡΟΥ ΒΑΡΒΑΣΙΟΥ, θα θέλαμε να διατυπώσουμε τη γνώμη του Δήμου Χίου, σχετικά με το «ιδιοκτησιακό καθεστώς» των «σπιτιών» μερικών κατοίκων του «Φρουρείου».
1) Κατ' αρχάς θα πρέπει να λεχθεί ότι κανένα από τα «σπίτια» αυτά δεν ανήκει στην πλήρη κυριότητα των κατοίκων αυτών. Έκτισαν ένα «πρόχειρο» σπίτι για να διαμένουν μετά την προσφυγιά του 1922, σε οικόπεδα του Δήμου, και έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, έχουν αποκτήσει δικαίωμα επιφανείας ( κυριότητας μόνο επί της οικοδομής ) όχι όμως κυριότητα επί του εδάφους. Πληρώνουν, λοιπόν, ένα «εδαφονόμιο», δηλ. ένα συμβολικό ενοίκιο για το οικόπεδο, που ανήκει κατά κυριότητα στο Δήμο Χίου, κατ' εξαίρεση της αρχής «τα επικείμενα ανήκουν στα υποκείμενα». Τα «εδαφονόμια» βεβαιώνονται κατ' έτος, όπως έχει υποχρέωση να κάνει ο Δήμος, αλλά εδώ και χρόνια δεν καταβάλλονται, με αποτέλεσμα μετά από 5ετία να παραγράφονται. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το «εδαφονόμιο» ανέρχεται στο τρομερό ποσό των 2 ευρώ μηνιαίως. Οι επιφανειούχοι έχουν δικαίωμα να μεταβιβάσουν το δικαίωμά τους επί του κτίσματος ακόμα και ως κληρονόμοι και να επισκευάσουν ή μεταπωλήσουν τα κτίσματα.
2) Ο Δήμος Χίου δεν έχει δικαίωμα να μεταβιβάσει δωρεάν την περιουσία του, γιατί θα υπάρξουν διοικητικές, ποινικές και πειθαρχικές ευθύνες. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι σε σχετικό ερώτημα που έγινε στο Υπουργείο Εσωτερικών παλαιότερα, δεν επετράπη στο Δήμο Χίου να μεταβιβάσει ή να δωρίσει τα ως άνω ακίνητα σε «ακτήμονες» κατόχους. Όμως, σύμφωνα με το νόμο, μπορούν οι επιφανειούχοι κάτοχοι να εξαγοράσουν, με δικαστική απόφαση την αξία του Δημοτικού οικοπέδου.
3) Όλα αυτά έχουν κριθεί με αποφάσεις των δικαστηρίων. Έτσι ο Δήμος Χίου πλήρωσε την αξία των κτισμάτων στην απαλλοτρίωση της οδού Λάδης, ως και την οικία του παπά – Σεζένια κλπ., ενώ υπήρχαν κτήσεις εξαγοράς από επιφανειούχους ( π.χ. οικογένεια Μιμίδη κλπ. ).
Πιστεύουμε ότι οι διευκρινίσεις αυτές αποκαθιστούν την πραγματικότητα.
