Αρρωστημένη φαρσοκωμωδία θυμίζουν οι διαξιφισμοί που παρακολουθήσαμε
τις τελευταίες ημέρες για τις ευθύνες της μη κάλυψης της ακτοπλοϊκής γραμμής
που συνδέει τη Βόρεια Ελλάδα με τα νησιά του Β. Αιγαίου. Σπιλάνης, Βογιατζής
και Γιακαλής εμφανίζονται ως «αθώοι» για το πρόβλημα τη στιγμή που τα κόμματά
τους -αλλά και οι ίδιοι θεσμικά- είναι υπεύθυνα για την κατάσταση που βρίσκεται
σήμερα τόσο η ακτοπλοΐα και οι δημόσιες συγκοινωνίες όσο και η ελληνική
κοινωνία εν γένει.
Από τις αλήστου μνήμης δηλώσεις του υφυπουργού Ναυτιλίας του ΛΑΟΣ τότε
στην κυβέρνηση Παπαδήμου Άδωνη Γεωργιάδη («ή δέχεστε το Ιεράπετρα ή να πάτε
κολυμπώντας στον Πειραιά») ως τη σημερινή κατάσταση ένα νήμα ενώνει τα όσα
ζούμε: η περιφρόνηση για τις κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες και η υποταγή στις
προσταγές του εφοπλιστικού κεφαλαίου.
Η αλήθεια είναι ότι ο βασικός λόγος της ακτοπλοϊκής εγκατάλειψης του
Βορείου Αιγαίου είναι οι αδυσώπητοι ανταγωνισμοί των ναυτιλιακών εταιρειών, τα
συμφέροντα των οποίων υπηρετούν όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις. Γι’ αυτό και
όλα αυτά τα χρόνια τα νησιά μας εξυπηρετούνται από ακριβοπληρωμένα επιδοτούμενα
σαπιοκάραβα, με ασταμάτητη ταλαιπωρία για τους επιβάτες και με άθλιες συνθήκες
εργασίας για τα πληρώματα.
Τα νησιά όμως και οι κάτοικοι του Β. Αιγαίου έχουν άλλες ανάγκες και
προτεραιότητες: σε μια περίοδο που μια οικογένεια για να μετακινηθεί θα πρέπει
να πληρώσει το μισθό ενός μήνα, εμείς οφείλουμε να αντιπροβάλλουμε την ανάγκη
για δωρεάν εισιτήρια για τους νησιώτες και φτηνά εισιτήρια για όλους τους
εργαζόμενους, για τακτική και ασφαλή θαλάσσια συγκοινωνία, με σύγχρονα πλοία τα
οποία δεν θα επιβαρύνουν το περιβάλλον και που θα έχουν εργαζόμενους με σταθερή
εργασία, αξιοπρεπή μισθό και ασφάλιση και εργασιακές συνθήκες.
Όλα αυτά δεν είναι ακατόρθωτα ούτε ουτοπία. Αρκεί να υπάρξει σύγκρουση
με το εφοπλιστικό κέρδος που μας επιβάλλει πλοία 40 ετών με εργασιακές συνθήκες
γαλέρας. Μόνη λύση μακροπρόθεσμα που να ικανοποιεί τις ανάγκες των νησιωτών δεν
μπορεί παρά να είναι ένας δημόσιος φορέας ακτοπλοΐας με κοινωνικό και εργατικό
έλεγχο.
Αυτή η λύση έρχεται σε ρήξη με τις πολιτικές κυβέρνησης–ΕΕ-ΔΝΤ που
θέλουν ως πρώτη προτεραιότητα της χώρας να είναι η αποπληρωμή του ληστρικού
χρέους και η διαμόρφωση όρων ειδικής οικονομικής ζώνης για τους εργαζόμενους.
Καλούμε τους εργαζόμενους και την κοινωνία, τους φορείς και τα
σωματεία να εντείνουν και να συντονίσουν την πάλη τους ενάντια στην απομόνωση
των νησιών και την πολιτική που μας γυρίζει έναν αιώνα πίσω.
ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Λέσβου
ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Χίου
