Χθες, κηδεύτηκε πλήρης ημερών ο Αντώνης Γλύκας, ένα από τα ιδρυτικά
μέλη της Αντιστασιακής Οργάνωσης Ε.Α.Μ.
κατά τα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής. Δυστυχώς, λόγω των απεργιακών
κινητοποιήσεων στο Δήμο, δεν ενημερώθηκα έγκαιρα, ώστε να παραβρεθώ στην εξόδιο
ακολουθία.
Νιώθω βαθιά την ανάγκη να εκφράσω μέσα από
αυτό το κείμενο τα συλλυπητήριά μου στους οικείους του και στους αγαπημένους
του. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει, αγαπημένε κυρ Αντώνη.
Είχα την τιμή να τον γνωρίσω πριν από 25
χρόνια, τόσα όσα και τα χρόνια της υπηρεσίας μου στο Δήμο Χίου. Δεν ήταν λίγες
οι φορές που έφτανε με ένα μπουκέτο αρωματικά φρέσκα γαρύφαλλα, τα πρώτα του
κήπου του στο Λατόμι. Αεικίνητος, με δυναμισμό, με επισκεπτόταν στο γραφείο του
τότε Δημάρχου Χίου Γιάννη Μπουμπάρη. Μιλούσε πάντα με νεανικό ενθουσιασμό για
ό,τι καταπιανόταν. Κρεμόμουν από το στόμα του και τον παρακινούσα να μου πει
ιστορίες από τις θλιβερές εκείνες δύσκολες μέρες του πολέμου. Περιέγραφε ηρωικά
γεγονότα με τον πιο απλό τρόπο. Μόνο τα μάτια του σκοτείνιαζαν, όταν τον
παρακινούσα να μιλήσει για δοσίλογους και για προδότες.
Υπήρξε πηγή γνώσεων μιας ολόκληρης εποχής,
ήταν μέρος της ζωντανής ιστορίας του τόπου μας. Κάπως έτσι ήταν και ο παππούς
μου. Άνθρωποι μιας εποχής, που πίστευαν σε αρχές και ιδέες, που αγωνίζονταν για
να έρθουν καλύτερες μέρες.
Με τη δική του παρότρυνση και με τη
βοήθεια του τότε Δημάρχου Γιάννη
Μπουμπάρη, οργανώσαμε τη θέσπιση εκδηλώσεων τιμής των Ελευθερίων για την επέτειο απελευθέρωσης της Χίου από τους
Γερμανούς (14 Σεπτεμβρίου). Εκείνος ήταν και ο πρώτος που μας ενθάρρυνε να οργανώσουμε την καθιέρωση της επετείου για το
ιστορικό γεγονός του βομβαρδισμού του πλοίου Wiril, στο
λιμάνι της Χίου, στις 7 Φεβρουαρίου.
Με τα χρόνια, λόγω ηλικίας, ο κυρ Αντώνης
έμενε τον περισσότερο καιρό στο σπίτι του. Επικοινωνούσαμε πολλές φορές από το
τηλέφωνο και συναντιόμασταν στις εκδηλώσεις, όπου τον έφερνε ο αγαπημένος γιος
του, Μάκης Γλύκας. Μαζί με τον Πάνο
Καρασούλη, ένα σεμνό συναγωνιστή του, μας σύστηνε με καμάρι το παλικάρι του
Δημήτρη Κουσκουσάκη, συνεργάτη και
σύντροφό του στους αγώνες.
Ήταν τιμή για μένα να γνωρίσω τον κυρ
Αντώνη και να με τιμήσει με την εμπιστοσύνη του. Γιατί οι ήρωες είχαν τη δική
του μορφή, τη δική του πίστη και λεβεντιά.
Καλό ταξίδι στη γειτονιά των αγγέλων, κυρ
Αντώνη, μαζί με τους άλλους ήρωες.
Ρένα Δαμίγου
Προϊσταμένη Δημοσίων Σχέσεων και
Τουρισμού Δ.Χίου
