Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2014

H καραμέλα του "ανεξάρτητου" υποψηφίου

του ΜΑΝΩΛΗ ΑΓΓΟΥΛΕ
Τελευταία πολύς λόγος γίνεται για τους  υποψήφιους τοπικής αυτοδιοίκησης που ενδέχεται να  κατέβουν στον πολιτικό στίβο κρατώντας ψηλά και κουνώντας περήφανα τη σημαία της «Ανεξαρτησίας», ανεξαρτήτως ύπαρξης ή όχι πολιτικού παρελθόντος. Τι ζητούν να μας τονίσουν όμως με αυτό το επιχείρημα; Προέρχονται από παρθενογένεση; Μετάνιωσαν; Και πόσο ανεξάρτητοι μπορούν τελικά να είναι;
Η ταμπέλλα «είμαι ανεξάρτητος», που στόχο έχει να μεταφέρει το υποσυνείδητο μήνυμα «δεν έχω σχέση με την πολιτική διαπλοκή» παίζει ψηλά στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων όταν ερωτούνται την άποψή τους σε ανύποπτο χρόνο και σ’ αυτό επενδύουν τις μετοχές τους διάφοροι με άρθρα, διαλέξεις και συγκεντρώσεις.
Στην προσπάθεια τους να παρουσιαστούν ως τέτοιοι συχνά απαξιώνουν κάθε είδος πολιτικής ρητορικής συνδέοντας το με κομματικές γραμμές. Απαρνούνται κάθε γνωστό μέχρι σήμερα ιδεολογικό πλαίσιο και υιοθετούν «νέες», λένε, μεθόδους και πρακτικές στη διαδικασία επίλυσης ζητημάτων και στην εν γένει άσκηση δημόσιας διοίκησης.. Ελλείψει όμως ιδεολογικής αφετηρίας και αγχωμένοι να δικαιολογήσουν το ζήλο της ενασχόλησης τους με τα κοινά, προφασίζονται μια υπέρμετρη αγάπη για τη γειτονιά τους. Αναζητούν συμμαχίες με κάθε λογής προσωπικότητες που για «ανεξήγητους» λόγους θα δείξουν αμέριστη στήριξη στο πρόσωπο τους. Εκτός από «ανεξάρτητοι» παρουσιάζονται και ανοιχτοί προς κάθε κατεύθυνση συνεργασίας, αριστερά, δεξιά ή και ακόμα πιο  δεξιά… Καλοδεχούμενη η στήριξη από οποιοδήποτε κόμμα. Πού είναι τότε το ανεξάρτητο; Βεβαίως η σύγκλιση απόψεων σε ζητήματα τοπικής αυτοδιοίκησης μεταξύ ανθρώπων με διαφορετικές ιδεολογικές βάσεις είναι λογικό και επόμενο να υπάρχει και αποτελεί συναινετικό στοιχείο για τη πρόοδο μιας κοινωνίας. Είναι πολύ διαφορετικό όμως από το να δημιουργούνται ομάδες ετερόκλητων στοιχείων όπου μοναδικό κριτήριο που τίθεται, , είναι η αγάπη για τον τόπο. Έτσι μπορεί ανενόχλητα να εισχωρεί σ’ αυτήν ο οποιοσδήποτε, άνευ κριτηρίου εντιμότητας, προτέρου δράσης και κινήτρων. Ούτε λόγος φυσικά για ιδεολογικό πλαίσιο αρχών. «Αυτά θα τα βρούμε στην πορεία…»
Σας θυμίζω ότι πρόσφατα είχαμε τέτοιες ανεξάρτητες προσπάθειες με τα γνωστά αποτελέσματα.
Βεβαίως είναι θεμιτό ο καθένας να εκδηλώνει τις φιλοδοξίες και τις προθέσεις του για το ανώτατο αξίωμα της πόλης  μας. Το θέμα όμως είναι να εξετάσουμε τις επιλογές μας στη βάση του τι χρειάζεται  η κοινωνία μας σήμερα. Νομίζω ότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που έχουν επικρατήσει στο στενό μας πολιτικό σύστημα ότι έχουν προκαλέσει την έντονη απαξίωση των πολιτών . Η αναξιοκρατία,  η αποφυγή ανάληψης ευθύνης, και κυρίως η διαπλοκή και η διαφθορά έχουν προκαλέσει συθέμελα την εμπιστοσύνη των πολιτών έναντι κάθε μορφής εξουσίας.
Τα συνθήματα που στόχο έχουν να από-ιδεολογικοποιήσουν  τo καθετί για να χωρέσουν τους πάντες, όπως, «κάτω το σάπιο πολιτικό κατεστημένο», «τεχνοκράτες αντί για πολιτικοί», «ούτε δεξιά ούτε αριστερά» και διάφορα άλλα ανεδαφικά και ισοπεδωτικά, δεν αποτελούν τίποτα παραπάνω από ένα περιτύλιγμα για να καλύψουν την αδυναμία αυτών που τα εκφράζουν να πάρουν θέση για συγκεκριμένα καυτά ζητήματα.
Αυτό το οποίο χρειαζόμαστε δεν είναι κάποιο ανεξάρτητο, με την έννοια του νεοφερμένου στην πολιτική σκηνή. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα αποφασιστικό  και έμπειρο πολιτικό, που πλαισιώνεται από καταξιωμένους πολίτες , με την τόλμη και την αποφασιστικότητα να κάνει τομές στον τρόπο λειτουργίας του Δήμου. Που να έχει τη δυνατότητα να επηρεάζει και όχι απλά να ακολουθεί τα κόμματα που τον στηρίζουν. Που να γνωρίζουμε τι πρεσβεύει και τι του επιτάσσει η ιδεολογία του. Ας αναρωτηθούμε ποία τύχη θα μπορούσε να έχει ένας ανεξάρτητος συνδυασμός  στην διεκδίκηση πόρων από την εκάστοτε κυβέρνηση . Φιλοκυβερνητικοί δήμαρχοι και δυσκολεύονται φανταστείτε ένα ανεξάρτητο συνδυασμό ποια τύχη θα έχει.
Ας  επιλέξουμε τα ικανά πρόσωπα, εκείνα που θα συμβάλλουν στην αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής μας και όχι αυτούς που πολιτεύονται με τη θεωρία της ελαχιστοποίησης του πολιτικού κόστους δηλαδή κατά τρόπο ευχάριστο αλλά όχι δημιουργικό. Πρέπει να δώσουμε τέλος στις φατρίες επαγγελματιών της εξουσίας. Σήμερα θέλουμε πρόσωπα ενεργούς πολίτες με δημιουργική σκέψη, γνώση και ικανότητες μα πάνω από όλα αγάπη και διάθεση προσφοράς για τον τόπο τους.   


Αγγουλές  Μανώλης