Του ΒΑΣΙΛΗ ΠΡΙΜΙΚΗΡΗ*
Η πολυαναμενόμενη για τον κόσμο του τουλάχιστον Κεντρική Επιτροπήτου ΣΥΡΙΖΑ τελικά έγινε και μαζί της έκλεισε ένας κύκλος διαβουλεύσεων που όσο και να φαίνεται παράξενο σε ορισμένους έχουν την σημασία τους για τον κόσμο της εργασίας στην χώρα μας. Θα μου πει βέβαια κάποιος και τι σημασία μπορεί να έχει για την ζωή των Ελλήνων πολιτών μια συζήτηση εσωκομματική όταν τα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει η ελληνική κοινωνία είναι τεράστια. Η εσωκομματική αυτή συζήτηση είχε όμως εκ των πραγμάτων μια κάποια σημασία ακριβώς γιατί έγινε από το κόμμα που κυβερνά σήμερα αυτόν τον τόπο, αλλά επί πλέον γίνεται μέσα σε ένα κόμμα της αριστεράς που για πρώτη φορά καλείται να δώσει απαντήσεις στα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας από κυβερνητική θέση. Άμεση λοιπόν η σχέση των όσων έγιναν στην Κ.Ε και της σκληρής ελληνικής κοινωνικής πραγματικότητας μια πραγματικότητας της οικονομικής εξαθλίωσης, της φτώχειας, της ανεργίας και πείνας που οδηγούν ακόμα και στην αυτοκτονία συμπολίτες μας.
Σ΄ αυτή την σύνοδο της Κ.Ε αναδείχθηκαν λοιπόν εκ των πραγμάτων τρία βασικά θέματα.
Το πρώτο, λόγο και των εσωκομματικών εξελίξεων, ήταν η ανάγκη ανάπτυξης της εσωκομματικής δημοκρατίας. Δεν είναι δυνατόν να έχουν παρθεί τόσο σημαντικές αποφάσεις και η θεσμική ηγεσία του κόμματος η Κ.Ε να παρακολουθεί και να επικυρώνει μόνο τις ειλημμένες αποφάσεις και να είναι θεατής των εξελίξεων. Η δημοκρατία, η διαφορετική άποψη και η σύνθεση ήταν και είναι η δύναμη και όχι η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι στοιχείο της αριστερής διαφορετικότητάς του. Όσοι πιστεύουν ότι η σιωπή νεκροταφείου είναι εφικτό και αναγκαίο να επιβληθεί , ειδικά σε μια περίοδο όπως σήμερα, προσφέρουν τη χειρότερη υπηρεσία και στη κυβέρνηση και στο λαό. Ορισμένοι άλλοι σε αυτή την σύνοδο της Κ.Ε έκαναν την διαπίστωση ότι η πολιτικό - ιδεολογική και κομματική όσμωση στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει προχωρήσει όσο θα έπρεπε, ότι δεν έχουμε γίνει ενιαίο κόμμα. Όμως αν συμβαίνει κάτι τέτοιο για να ξεπερασθεί θα πρέπει να λειτουργήσει η δημοκρατία μέσα στο κόμμα, τα κέντρα απόφασης να είναι τα θεσμοθετημένα όργανά του και όχι παράκεντρα εκτός κόμματος που αποφασίζουν για τα μέλη χωρίς τα μέλη. Όταν η Κ.Ε συνεδριάζει κατόπιν “εορτής” για ποια ώσμωση κομματική μπορούμε να μιλάμε. Η ενότητα με την διαφορετικότητά μας είναι το ισχυρότερο όπλο για ένα κόμμα της σύγχρονης ριζοσπαστικής αριστεράς.
Το δεύτερο και σε συνάρτηση με το πρώτο στην εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας δεν έγινε καθαρό κάτω από ποιο πολιτικό σχεδιασμό έγινε η επιλογή. Όλοι γνωρίζουμε ότι το αύριο δεν κτίζεται με υλικά φθαρμένα, ούτε διεμβολίζεις την δεξιά με προτάσεις φθηνού τακτικισμού . Την κοινωνική βάση της δεξιάς την κατακτάς με την ειλικρίνειά σου, με τον διακριτό ριζοσπαστικό σου λόγο, με το πολιτικόσου ήθος και βασικά την συνεπή υπεράσπιση των συμφερόντων των πλατιών λαϊκών στρωμάτων. Η λύση που δόθηκε έξω από τον πολιτικό σχεδιασμό της εναλλακτικής πρότασης της αριστεράς εντάσσεται περισσότερο σε σχεδιασμούς εισαγόμενους αριστερό-δεξιού τύπου (Γερμανία) που ποτέ ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ασπασθεί. Τέλος στο θέμα αυτό δεν θα πρέπει να υποβαθμίζουμε και το γεγονός ότι η ταξική σύγκρουση στο άμεσο μέλλον θα ενταθεί ακόμα περισσότερο και όπως όλοι γνωρίζουμε οι “θεσμοί” αυτήν την σύγκρουση μέσα στην αστική δημοκρατία δεν μένουν υπεράνω των αντιθέσεων να παρακολουθούν ουδέτεροι αφ΄ υψηλού....
Σ΄ αυτή την Κ.Ε όμως το θέμα που κυριάρχησε ήταν το τεράστιο ζήτημα της νέας συμφωνίας με τους δανειστές μας. Θα ήταν παιδαριώδες λάθος να μην αναγνωρισθεί ως συμφωνία ετεροβαρής καιυποχώρηση για τον κόσμο της εργασίας στην Ελλάδα. Όλα τα άλλα και αντιπαραθέσεις αν είναι ή όχι μνημόνιο με όλη την απαιτούμενη επικοινωνιακή υποκριτική δεν βοηθούν την ελληνική κοινωνία να αντιληφθεί την σκληρή πραγματικότητα.
Η συμφωνία που υπογράφτηκε μεταξύ της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και της ΕΕ αποτελεί ένα συμβιβασμό που επιτεύχθηκε κάτω από οικονομικούς εξαναγκασμούς και πιέσεις που είχαν νεο- αποικιοκρατικά χαρακτηριστικά. Το κέρδος για την Ελληνική πλευρά είναι ότι κράτησε την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ζωντανή και ικανή να δώσει τη μάχη την επόμενη μέρα. Το σχέδιό τους να κάνουν την μόνη αριστερή κυβέρνηση στην Ευρώπη μια σύντομη κυβερνητική παρένθεση δεν πέρασε.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όμως πλήρωσε πολύ ακριβά το τίμημα να παραμείνει ζωντανή.
Είναι πολύ βαρύ το τίμημα όταν είμαστε υποχρεωμένοι « να τιμήσουμε τις οικονομικές υποχρεώσεις της Ελλάδας προς όλους τους πιστωτές μας» και όταν θα εργαστούμε για την «επίτευξη της βιωσιμότητας του χρέους». Ενός χρέους που όλοι μας έχουμε παραδεχθεί ότι δεν είναι βιώσιμο. Αυτή η συμφωνία μιλάει για «κατάλληλα πρωτογενή πλεονάσματα» και μας δεσμεύει ρητά να απέχουμε από μονομερείς ενέργειες οι οποίες θα υπονόμευαν τους δημοσιονομικούς στόχους του (μη κατονομαζόμενου, πλην ευκόλως εννοούμενου) Μνημονίου. Η εποπτεία και η απαγόρευση μονομερών κινήσεων διατηρείται.
Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά τώρα μιλούν για "ανάγκη " νέου δανεισμού" 30 δις και φυσικά νέο πολυετές πρόγραμμα (μνημόνιο) . Βέβαια αν θα αποδεχθούμε κάτι τέτοιο θα είναι τραγικό για τον λαό μας, οι καταστροφικές πολιτικές της λιτότητας θα συνεχισθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα..
Ας μην στρουθοκαμηλίζουμε: Η συμφωνία αυτή ισοδυναμεί με Μνημόνιο και πάντως υποχώρηση έστω και προσωρινή από τις δεσμεύσεις μας προς την κοινωνία.
Πρέπει λοιπόν να γίνει αντιληπτό σε όλους ότι δεν υπάρχουν περιθώρια σκληρής διαπραγμάτευσηςεντός μιας τακτικής που απομακρύνεται από το «καμία θυσία για τα ευρώ».
Ενωμένα όλοι μαζί λοιπόν επιβάλετε να μην αφήσουμε την κυβέρνησή μας να γίνει μια σύντομη αριστερή παρένθεση όπως θέλουν όλες οι αντιδραστικές δυνάμεις μέσα και έξω από την χώρα. Παράλληλα επείγει να προετοιμάσουμε τον λαό μας και την εργατική τάξη αυτής της χώρας για την μεγάλη σύγκρουση που φαίνεται στον ορίζοντα…
* Ο Βασίλης Πριμικήρης είναι μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ
iskra.gr
