Το
πρόγραμμα «EuroSimulation Athens 2013» είναι, κατά την προσωπική μου άποψη και
εμπειρία από ανάλογα προγράμματα, μια σημαντική πρωτοβουλία, αλλά και μια
χρήσιμη και ωφέλιμη εμπειρία για τους νέους ανθρώπους που θα συμμετάσχουν σε
αυτό.
Μέσα
από την βιωματική αυτή διαδικασία, ο νέος πολίτης, όλοι εσείς που συμμετέχετε
γνωρίζετε και εξοικειώνεστε με τις διαδικασίες, τη λειτουργία και τους θεσμούς
της Ευρωπαϊκής Ένωσης και γίνεται, στη συνέχεια, ένας πομπός διάχυσης της
εμπειρίας αυτής.
Μαθαίνοντας,
εκ των έσω, θα μπορούσαμε να πούμε, πώς λειτουργεί ένας θεσμός, όπως η
Ευρωπαϊκή Ένωση, αποκτά κάποιος μια εικόνα πιο φιλική και προσωποποιημένη ενός
μηχανισμού που στον καθημερινό πολίτη φαντάζει μακρινός, απρόσωπος και σε
πολλές περιπτώσεις όχι τόσο οικείος.
Και
αυτό είναι ένα σημαντικό βήμα, για να κατανοήσουμε τα σημερινά αδιέξοδα στα
οποία έχει περιέλθει η Ένωση, τα οποία είναι και πρακτικά και αφορούν
διαδικαστικά θέματα και επιμέρους ζητήματα λειτουργίας.
Ειδικά,
στις μέρες μας, εκτός από την δημοσιονομική κρίση, ως πολίτες της Ευρωπαϊκής
Ένωσης, βιώνουμε συνθήκες κρίσης ολόκληρου του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Ζούμε
σε μια Ευρώπη αμήχανη να επαναπροσδιορίσει την πορεία και τον ρόλο της, μπροστά
στις συμπληγάδες της δύναμης των αγορών. Μοιάζει ανέτοιμη να αρθρώσει λόγο
απέναντι στις κερδοσκοπικές δυνάμεις που παίζουν καθοριστικά προσδιοριστικό
ρόλο στην πορεία του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Η
Ευρώπη για να βγει από το ιδεολογικό, πρωτίστως, αδιέξοδο που βρίσκεται πρέπει
να ξαναβρεί το όραμα και τους λόγους για τους οποίους δημιουργήθηκε και
ταυτόχρονα, καλείται να σφυρηλατήσει το νέο της υπαρξιακό θεώρημα.
Ως
Ευρωπαίοι πολίτες, σε υπερεθνικό επίπεδο, πρέπει να βρούμε τρόπους να
κρατήσουμε ζωντανό και θαλερό το ευρωπαϊκό παραγωγικό μοντέλο, εξελίσσοντας το,
ώστε να ανταποκριθεί στο ανταγωνιστικό περιβάλλον, που διαμορφώνουν αναδυόμενες
δυνάμεις. Ενέργεια, καινοτομία, αειφορία, τεχνολογία και συνέργειες είναι οι
πυρήνες της ώθησης στον ανταγωνισμό των δυνάμεων.
Μια
Ευρώπη, που δεν θα είναι συνυφασμένη με το κοινωνικό κράτος, την αλληλεγγύη,
την επικουρικότητα, είναι μια Ευρώπη κατακερματισμένη, ένας γίγαντας με πήλινα
πόδια. Και, εδώ, είναι το κρίσιμο σημείο καμπής, στο οποίο πρέπει να
ανταπεξέλθουμε για να μπορούμε να μιλάμε για μέλλον της Ευρώπης.
Εσχάτως,
γίνεται λόγος για πολυζωνικότητα της ΕΕ, με άλλα λόγια για Ευρώπη τριών
ταχυτήτων (τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης, τα κράτη που θέλουν να ενταχθούν σε
αυτήν και τα κράτη που είναι εκτός ευρωζώνης). Σαφής και συγκεκριμένη οφείλει
να είναι η θέση των επισήμων οργάνων της Ένωσης ως προς αυτούς τους
διαχωρισμούς. Το αποτέλεσμα των πρόσφατων ιταλικών εκλογών θέτει το δάχτυλο επί
τον τύπον των ήλων και επιβάλλει να ασχοληθούμε με το μείζον πρόβλημα που είναι
η διάσταση λαών και αγορών, η επιβολή αντί της επιλογής, η ηγεμονία αντί της
συλλογικότητας.
Ειδικά
για την Ελλάδα το 2014 είναι μία χρονιά ορόσημο. Το πρώτο εξάμηνο η χώρα μας θα
έχει την Προεδρία της Ένωσης και το Μάιο θα πραγματοποιηθούν οι Ευρωεκλογές.
Είναι η κατάλληλη στιγμή για να συζητήσουμε σοβαρά για την Ευρώπη και το μέλλον
της, για την Ευρώπη και την κοινωνική της διάσταση.
Διαβάζοντας
τον οδηγό μελέτης, που μας διανεμήθηκε, αντιλαμβανόμαι ότι η διαδικασία
προσομοίωσης ξεκινά με τις καλύτερες προϋποθέσεις, αφού θα έχετε τη δυνατότητα
να συζητήσετε για την Κρίση, τους Μηχανισμούς αντιμετώπισής της και τα νέα
θεσμικά ζητήματα που αφορούν την Ε.Ε.
Θα
ήθελα να ευχηθώ καλή επιτυχία σε αυτήν τη δράση, η οποία είναι αποτέλεσμα
συνεργασίας θεσμικών οργάνων, του Παντείου Πανεπιστημίου και του Ομίλου Νέων
Πολιτικών Επιστημόνων Ελλάδος. Ελπίζω, η προσομοίωση της
λειτουργίας των θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να καταστήσει όλους εσάς τους
συμμετέχοντες γνώστες σε βάθος των διαδικασιών λήψης αποφάσεων σε αυτό το
επίπεδο, ώστε με κριτικό πνεύμα να εξαχθούν γόνιμα συμπεράσματα για τη
λειτουργία των θεσμών και τα τρωτά σημεία, που με διαβούλευση και στόχευση, θα
μπορούσαν να θεραπευθούν.
