Το
πρόβλημα της διάβρωσης των ακτών στη Χίο είναι γνωστό και παλιό. Τον Απρίλιο
του 2011 ο Κωστής Μουσουρούλης ως βουλευτής Χίου είχε ζητήσει να τεθεί σε νέα
βάση και να υπάρξει ολοκληρωμένη αντιμετώπιση. Ως πρώτο βήμα σε αυτή την
κατεύθυνση είχε προτείνει την επιστημονική μελέτη του θέματος, ενώ με
κοινοβουλευτική ερώτηση είχε διερευνήσει τις δυνατότητες πιθανής χρηματοδότησης
σχετικών έργων.
Η
Περιφερειακή Ενότητα Χίου στην κατεύθυνση αυτή συνεργάστηκε με το Εθνικό Κέντρο
Θαλασσίων Ερευνών και μελετήθηκαν οι περιπτώσεις της Κώμης και της Αγ. Φωτιάς.
Παλαιότερα με το θέμα είχε ασχοληθεί και το τμήμα Επιστημών της Θάλασσας του
Πανεπιστημίου Αιγαίου, που είχε προχωρήσει σε προτάσεις για σημεία που είχε
υποδείξει η τότε νομαρχιακή αυτοδιοίκηση.
Οι
επιστήμονες του ΕΛΚΕΘΕ σήμερα σημείωσαν με έμφαση το θέμα της ολοκληρωμένης
διαχείρισης των παράκτιων περιοχών σε όλο το νησί. Επίσης σκιαγράφησαν πιθανές
λύσεις που θα μπορούσαν να εφαρμοστούν σημειώνοντας ειδικά τις ήπιες
παρεμβάσεις.
Η
μελέτη του ΕΛΚΕΘΕ μπορεί να αξιοποιηθεί με ορθολογικό τρόπο αν αντιμετωπιστεί
ως το πρώτο βήμα και όχι το τέλος μίας διαδρομής. Κατά συνέπεια θα πρέπει σε
επίπεδο περιφέρειας ή περιφερειακής ενότητας ή πλέον κατά δήμο, εφόσον το νησί
αποτελεί έναν δήμο, να ξεκινήσει η ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων
περιοχών και να δρομολογηθούν οι αναγκαίες επεμβάσεις. Στην κατεύθυνση αυτή θα
πρέπει να αξιοποιηθεί το ΕΛΚΕΘΕ και το Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Στην παρούσα φάση
του Επιχειρησιακό Πρόγραμμα του Περιβάλλοντος δεν έχει προκηρύξει σχετικές
δράσεις. Επιπλέον θα πρέπει να προγραμματιστούν δράσεις ενόψει της νέας
προγραμματικής περιόδου 2014 - 2020, αλλά και να εξεταστεί η δυνατότητα
αξιοποίησης της Ολοκληρωμένης Θαλάσσιας Πολιτικής που διαμορφώνεται σε επίπεδο
ΕΕ.
Ειδικότερα
για την Κώμη, το ΕΛΚΕΘΕ, αλλά και άλλοι επιστήμονες υποδεικνύουν τόσο το θέμα
της μεταφοράς άμμου όσο και το θέμα της δημιουργίας τεχνητών υφάλων. Είναι
προφανές ότι η δεύτερη λύση είναι σαφώς πιο ήπια. Η δημιουργία τεχνικών υφάλων
μπορεί να χρηματοδοτηθεί από το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Αλιείας με σκοπό όμως
όχι την προστασία των ακτών (παρότι συμβάλει σε αυτό), αλλά τη διαφύλαξη
αλιευτικών πόρων.
Άλλα
γνωστά σημεία που πιθανά να απαιτούνται επεμβάσεις: Τάγμα Δεσπότη, Μυλαράκια,
Ταμπάκικα, Παρθένης, Καρφάς, Μέγα Λημνίωνας, Κεραμεία, Λιθί
