Σημεία από τη σημερινή τοποθέτηση του βουλευτή Χίου Κώστα Τριαντάφυλλου, Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του ΠΑ.ΣΟ.Κ.,για την εκκλησιαστική περιουσία και το δημόσιο χρέος
κατά τη διάρκεια της συζήτησης επί του Σ/Ν του Υπουργείου Οικονομικών: «Κώδικας Κοινωφελών Περιουσιών, Σχολαζουσών Κληρονομιών και λοιπές διατάξεις.»
Για την τροπολογία σύσταση εταιρείας για την αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας
«Πρόκειται για μια καινοτόμο ρύθμιση. Η αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας είναι, ειδικά σήμερα, ένα ζητούμενο, προκειμένου να ενεργοποιηθεί με τέτοιο τρόπο, ούτως ώστε να συμβάλλει στην μεγάλη προσπάθεια για έξοδο της χώρας από την κρίση και για ανάκαμψη της οικονομίας μας.»
Για το δημόσιο χρέος
«Στη μεγάλη συζήτηση για το δημόσιο χρέος της χώρας έχουν εμφιλοχωρήσει δύο μεγάλοι μύθοι.
Ο ένας μύθος, προερχόμενος από ένα κομμάτι της λαϊκιστικής αντιπολίτευσης, είναι ότι ενώ πήραμε 250 με 260 δις ευρώ, μόνο 7,8 από αυτά χρησιμοποιήθηκαν για τον κρατικό προϋπολογισμό και όλα τα άλλα «δόθηκαν στους τόκους, τοκογλύφους» κ.ό.κ. Μέγιστος μύθος ! Και αυτό αποδεικνύεται απλά: Διότι η χώρα, χωρίς να έχει πρόσβαση στις αγορές, κάλυψε από αυτά τα χρήματα το σύνολο των ελλειμμάτων που παρουσιάστηκε από το 2010 έως το 2013 από αυτή τη δανειοδότηση. Ταυτόχρονα με τον ίδιο τρόπο πραγματοποιήθηκε και η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, η οποία οδήγησε στην απόκτηση περιουσιακών στοιχείων από πλευράς ελληνικού δημοσίου, δηλαδή από πλευράς Ελλήνων πολιτών: το ελληνικό δημόσιο απέκτησε μετοχές στο τραπεζικό σύστημα ισόποσης αξίας, από τις οποίες κάποια στιγμή θα πάρει πίσω περισσότερα χρήματα από αυτά που έχουν ήδη καταβληθεί.
Ο δεύτερος μύθος είναι ότι δεν πετύχαμε τίποτα με τα προγράμματα προσαρμογής, αφού το 2010 είχαμε 320 δις ευρώ δημόσιο χρέος και το 2013 είχαμε πάλι 320 δις δημόσιο χρέος. Διερωτώνται, λοιπόν, κάποιοι ποιο είναι το αποτέλεσμα. Ο μύθος λέει ότι «υπάρχει μια προσπάθεια από άγνωστα κέντρα, κυρίως εκτός Ελλάδος, εναντίον της χώρας μας. Αυτός είναι ο στόχος των σιωνιστών και των άλλων εχθρών της χώρας μας». Η αλήθεια, όμως, είναι ότι το 2010 η χώρα είχε όντως 320 δις χρέος, αλλά ταυτόχρονα είχε 36 δις ευρώ έλλειμμα. Συνεπώς, κάθε χρόνο μας έλειπαν 36 δις ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι αν δεν είχε προχωρήσει η χώρα σε πρόγραμμα προσαρμογής θα είχαν προστεθεί κατ’ έτος 36 δις ευρώ και συνολικά 150 δις μέχρι σήμερα και έτσι το χρέος μας θα είχε φτάσει στα 470 δις ευρώ. Αυτή είναι η αλήθεια! Επειδή, όμως, μπορέσαμε, ως Έλληνες πολίτες, να πάρουμε την προσπάθεια στις πλάτες μας, μπορέσαμε να συγκρατήσουμε και αυτό το χρέος. Σήμερα οι προβλέψεις είναι ότι τα επόμενα χρόνια θα μειωθεί σταδιακά.
Να επισημάνω δε ότι υπάρχουν και άλλα δύο στοιχεία σχετικά με το δημόσιο χρέος. Το πρώτο αφορά τον μέσο χρόνο αναχρηματοδότησης, δηλαδή πότε αυτό αποπληρώνεται, δηλαδή πότε λήγει ένα ομόλογο. Το 2010 ο μέσος χρόνος αναχρηματοδότησης ήταν περίπου 5,5 χρόνια. Το 2013 ο μέσος χρόνος είναι 15,5 χρόνια. Τι πετύχαμε; Δεν «σκάνε» όλα μαζί, «ανασαίνει» η οικονομία, υπάρχει μεγαλύτερο χρονικό εύρος αποπληρωμής και τακτοποίησης του χρέους.
Δεύτερο στοιχείο. Τι πληρώνει ο Έλληνας πολίτης, η Ελλάδα, κάθε χρόνο για τους τόκους. Μέχρι το 2010 πληρώναμε κάθε έτος 18-20 δις ευρώ για τόκους. Το 2013 πληρώνουμε 8-9 δις, δηλ. λιγότερο από τους μισούς τόκους. Αυτή είναι πραγματική ελάφρυνση σε δημοσιονομικό επίπεδο, που σημαίνει ελάφρυνση για όλους τους Έλληνες πολίτες.»
