Συνταγματικές κρίθηκαν από την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου οι διατάξεις του νόμου Παυλόπουλου που προβλέπουν την αυτοδίκαιη λήξη των συμβάσεων ιδιωτικού δικαίου στελεχών της δημόσιας διοίκησης χωρίς την πρόβλεψη αποζημίωσης.
Ετσι, χωρίς αποζημίωση θα απολύονται τα στελέχη της δημόσιας διοίκησης, διευθυντές, γενικοί διευθυντές και προϊστάμενοι δημοσίου και σχετικών νομικών προσώπων που καταλαμβάνουν θέσεις πολιτικής εμπιστοσύνης. Παρά την αρνητική εισήγηση τόσο του πρώην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ιωάννη Τέντε, όσο και της νυν εισαγγελέως Ευτέρπης Κουτζαμάνη, το Ανώτατο Δικαστήριο με μειοψηφία εννέα μελών, έκρινε συνταγματικό το νόμο Παυλόπουλου (Ν. 3260/2004) που προβλέπει την χωρίς αποζημίωση αυτοδίκαιη λήξη των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου των συγκεκριμένων στελεχών.
Η διάταξη προβλέπει τη λήξη «των συμβάσεων προσώπων που προσελήφθησαν από δημόσιες υπηρεσίες και νομικά πρόσωπα, με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας για ορισμένο χρόνο ως μονομελή όργανα διοίκησης (μεταξύ των άλλων και οι γενικοί διευθυντές, διευθυντές ή προϊστάμενοι υπηρεσιών), χωρίς την καταβολή της αποζημιώσεως που τα συμβαλλόμενα μέρη (εργοδότης-εργαζόμενος) συμφώνησαν για την περίπτωση πρόωρης λύσης της συμβάσεως».
Οι δικαστές με τις υπ΄ αριθμόν 5 και 6/2014 αποφάσεις τους θεωρούν τις συγκεκριμένες θέσεις «πολιτικής εμπιστοσύνης» αφού μέσω αυτών ασκείται κυβερνητική πολιτική αφού η πρόσληψη τους «υπαγορεύθηκε προεχόντως από λόγους πολιτικής εμπιστοσύνης, όπως συμβαίνει ύστερα από μια κυβερνητική μεταβολή, όποτε εκτιμάται ότι πρόσωπα που έχουν επιλεγεί και προσληφθεί με βασικό κριτήριο την προς αυτά εμπιστοσύνη μιας συγκεκριμένης πολιτικής ηγεσίας βρίσκονται σε δυσχέρεια να εξακολουθήσουν την άσκηση των καθηκόντων τους και να συνεργαστούν με τη νέα πολιτική ηγεσία, μετά την αποχώρηση εκείνου που τα είχε επιλέξει».
Την Ολομέλεια του ΑΠ την απασχόλησε περίπτωση διευθύνοντος συμβούλου του Οργανισμού Λιμένος Βόλου, που εργαζόταν με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου, ο οποίος απολύθηκε κατ” εφαρμογή του Ν. 3260/2004, χωρίς την καταβολή αποζημίωσης.
Οι αρεοπαγίτες έκριναν ότι ο Οργανισμός Λιμένος Βόλου είναι ΝΠΙΔ ελεγχόμενο από το Δημόσιο και «αποτελεί φορέα άσκησης της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής στον τομέα ευθύνης νομικού προσώπου που συντάσσεται στην εθνική οικονομία» και ο διευθύνων σύμβουλος «αποτελούσε κύριο εκφραστή της εν λόγω πολιτικής δια μέσου της εταιρικής δραστηριότητας».
Αναφέρεται στην δικαστική απόφαση ότι ο διευθύνων σύμβουλος όταν προσελήφθηκε «κυριαρχικό ρόλο διαδραμάτισε η, προς το πρόσωπο του, εμπιστοσύνη της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας η οποία είχε την διακριτική ευχέρεια της επιλογής του χωρίς οποιοδήποτε έλεγχο από ανεξάρτητη αρχή». Εξάλλου, προσθέτουν οι αρεοπαγίτες και ο διευθύνων σύμβουλος γνώριζε από την αρχή ότι πρόκειται για θέση πολιτικής εμπιστοσύνης.
aftodioikisi.gr
