Η ρευστότητα, κινητικότητα αλλά και αβεβαιότητα που υπάρχει στον χώρο της Κεντροαριστεράς δημιουργεί νέα δεδομένα και παρασκηνιακές κινήσεις, αφού ο υπάρχων κατακερματισμός δεν φαίνεται να αντιμετωπίζεται μέσα από την κίνηση Βενιζέλου για τη συγκρότηση της Δημοκρατικής Παράταξης.
Τα αποχωρούντα μέλη της ΔΗΜΑΡ τρομάζουν και διστάζουν απέναντι στην «επεκτατικότητα» και «κυριαρχικότητα» Βενιζέλου, που θέλει να βάλει κάτω από τις «φτερούγες» του όλες τις διάσπαρτες δυνάμεις, την ώρα που το ΠΑΣΟΚ σπαράσσεται.
Η αποχώρηση του Σπύρου Λυκούδη δημιούργησε πολλές συζητήσεις και σενάρια, ωστόσο ο ίδιος φρόντισε να κόψει τον «αέρα» όσων πίστευαν ότι θα εντάξει τη «μεταρρυθμιστική κίνηση» της ΔΗΜΑΡ, που τον ακολούθησε εντός του πλαισίου της Δημοκρατικής Παράταξης.
Ο ίδιος ο Λυκούδης, που κάποιοι για να τον γλείψουν τον «είδαν» μέχρι και υποψήφιο για την Προεδρία της Δημοκρατίας, έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν ενδιαφέρεται για ένα συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης που ουσιαστικά θα είναι μια εκδοχή του ΠΑΣΟΚ με... «πασάλειμμα» διάφορους εκσυγχρονιστές, οι οποίοι κατά καιρούς αποστασιοποιήθηκαν και επιθυμούν να επανακάμψουν.
Το διαζύγιο
Ο πρώην γραμματέας της ΔΗΜΑΡ, όπως λέει το παρασκήνιο, ουσιαστικά σπρώχτηκε στην έξοδο έπειτα από ολιγόλεπτη συνάντησή του με τον Φώτη Κουβέλη, ο οποίος τον κάλεσε να πάρει θέση αν θα μείνει ή όχι στο κόμμα, αφού δεν μπορεί να υπάρχει εκκρεμότητα, μετά τη δήλωσή του ότι η «μεταρρυθμιστική κίνηση» δεν θα μετάσχει στο συνέδριο που έχει προσδιοριστεί για το πρώτο Σαββατοκύριακο του Οκτωβρίου.
«Δεν μπορώ να επιστρέψω στον ΣΥΡΙΖΑ απ’ όπου έφυγα και η ΔΗΜΑΡ κατευθύνεται προς τα εκεί», φέρεται να είπε στον άλλοτε πολιτικό του μέντορα, ανακοινώνοντας ότι ήρθε η ώρα του βελούδινου διαζυγίου.
Ο ίδιος περιέγραψε με μελανά χρώματα την κατάσταση στο κόμμα: «Προσπάθησα όσο μπορούσα για να αποτρέψω τη συνεχή φθίνουσα πορεία της ΔΗΜΑΡ. Δεν τα κατάφερα. Πίστευα πως μετά το οδυνηρό εκλογικό αποτέλεσμα στις ευρωεκλογές, η ΔΗΜΑΡ θα έμπαινε σε μια φάση σοβαρότητας, αυτογνωσίας και περισυλλογής με στόχο την επιστροφή στις σταθερές αφετηρίες της ίδρυσής της. Δυστυχώς πράξαμε και πράττουμε ακριβώς το αντίθετο. Επιμονή σε πολιτικές που εκθέσαμε και απέρριψε η κοινωνία, εσωστρέφεια, αντιπαλότητες ομάδων, ακατανόητες φιλοδοξίες για τη διαχείριση μιας ασήμαντης εξουσίας στον κομματικό μικρόκοσμό μας».
Ο Σπύρος Λυκούδης, όμως, δεν είναι μόνος του. Εκτός από τα 25 στελέχη της Κεντρικής Επιτροπής που προχτές δήλωσαν ότι αποχωρούν από τη ΔΗΜΑΡ, επηρεάζει άμεσα και δύο βουλευτές, τη Νίκη Φούντα και τον Θωμά Ψύρρα, και πολλοί επισημαίνουν ότι αναμένεται ή το σκέφτονται να αποχωρήσουν και αυτοί, θεωρώντας ότι η μεγάλη μερίδα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας θέλει να στρέψει το κόμμα στη μεγάλη κοίτη του ΣΥΡΙΖΑ, από τον οποίο αποχώρησαν πριν από τέσσερα χρόνια.
Ο Λυκούδης συναντήθηκε μέσα στον Αύγουστο και με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, με τον οποίο έκαναν αναλυτική συζήτηση για το μέλλον της Κεντροαριστεράς και το συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης.
Αυτό που προκύπτει στην παρούσα φάση είναι μια σοβαρή επιφύλαξη ως άρνηση που δείχνει ο ίδιος στην «παντοκρατορία» Βενιζέλου και στο πώς μπορεί να εξελιχθεί η διαδικασία ενός συνεδρίου, όπου ο βασικός μηχανισμός, η τεχνογνωσία και οι οργανωτικές διαδικασίες θα προέρχονται από τον στενό βενιζελικό πυρήνα.
Έκοψαν... ρόδα
Κακές γλώσσες μάλιστα προσθέτουν ότι στις επιφυλάξεις Λυκούδη προστέθηκαν και βιτριολικά σχόλια κάποιων εκ των «58» που ενεπλάκησαν στη συγκρότηση της Ελιάς και από την εμπειρία αυτή… έκοψαν ρόδα μυρωμένα από το ΠΑΣΟΚ και τις διαδικασίες της Κεντροαριστεράς.
Συνομιλητές του πρώην γραμματέα της ΔΗΜΑΡ επισημαίνουν ότι ο ίδιος είναι πιο κοντά στην άποψη ότι για να έχει τύχη το εγχείρημα της Κεντροαριστεράς πρέπει τα υπάρχοντα κόμματα να αυτοδιαλυθούν, να καταργηθούν επετηρίδες και μηχανισμοί και να προκύψει κάτι νέο.
Στη λογική αυτή κινούνται και η Άννα Διαμαντοπούλου, όπως και ο Γιώργος Φλωρίδης, που κράτησαν αρνητική στάση τόσο στο εγχείρημα της Ελιάς όσο και στο αναμενόμενο συνέδριο ίδρυσης της Δημοκρατικής Παράταξης.
Και οι δύο στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους επισημαίνουν ότι δεν μπορούν να συμπράξουν σε ένα εγχείρημα προκειμένου να «διαφεντεύει» ο Βενιζέλος, καταργώντας όργανα, διαδικασίες και στελέχη, όπως κινείται στο ΠΑΣΟΚ από την εκλογή του και μετά.
Ο Βενιζέλος επ’ αυτού επιχειρεί να «καθησυχάσει» τους ανησυχούντες και από τη συνέντευξη στη ΔΕΘ βρήκε την ευκαιρία να επισημάνει ότι «πάμε σε ένα συνέδριο που δεν είναι συνέδριο οργανωτικό, συνέδριο συσχετισμών, πάμε σε ένα συνέδριο κινητοποίησης της κοινωνίας, της κοινωνικής βάσης. Σε ένα προγραμματικό συνέδριο, σε ένα πολιτικό συνέδριο».
Ωστόσο οι πιο σκληροί και επιθετικοί επικριτές του Βενιζέλου εντός και εκτός ΠΑΣΟΚ παραπέμπουν στη σχετική απάντησή του, στην ίδια συνέντευξη, στο αναμενόμενο ερώτημα αν θα τεθεί θέμα ηγεσίας της Δημοκρατικής Παράταξης, όπου ουσιαστικά επανέλαβε ότι δεν υπάρχει άλλος φυσικός ηγέτης πλην του ίδιου, επισημαίνοντας: «Οι ηγέτες δεν γίνονται μέσα από μηχανισμούς και από διαδικασίες. Προκύπτουν μέσα από το καμίνι της Ιστορίας. Δεν με βλέπετε στα μάτια όταν το λέω αυτό. Ήταν πολύ ποιητικό. Προκύπτουν μέσα από το καμίνι της Ιστορίας. Και εάν τους μουντζουρώνει το καμίνι καμιά φορά, δεν πειράζει, καθαρίζονται. Το θέμα είναι να μπορείς να αντέξεις τις υψηλές θερμοκρασίες».
Η κουμπαριά
Πολλοί λοιπόν είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι ο Λυκούδης και όσοι βουλευτές και στελέχη τον ακολουθήσουν, μπορεί να συνταχτούν με την πρόταση της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά θα επιχειρήσουν να δημιουργήσουν έναν άλλο «εναλλακτικό» χώρο εντός της Κεντροαριστεράς σε συνεργασία με το Ποτάμι.
Την «κουμπαριά» ετοιμάζεται να κάνει ο Γρηγόρης Ψαριανός, ο οποίος είναι συνομιλητής με τον Σταύρο Θεοδωράκη, μετέχει στο φόρουμ διαλόγου και επιχειρεί να καταστήσει σαφές ότι ένα απολίτικο συναπάντημα δεν μπορεί να επιβιώσει για καιρό εντός της πολιτικής σκηνής.
Έτσι κι αλλιώς η θερινή αφωνία του Ποταμιού μοιάζει να είναι καταστροφική σε σχέση με την απήχηση που είχε το κόμμα στις ευρωεκλογές και τη δημοσκοπική του εικόνα τρεις μήνες μετά.
Το Ποτάμι μπορεί να ισχυρίζεται ότι ακούει και βλέπει, αλλά πρέπει και να μιλήσει, επισημαίνουν στελέχη της Κεντροαριστεράς και προσθέτουν ότι δεν μπορεί να δέχεται μετεκλογική συνεργασία με όλο το δημοκρατικό τόξο στο πλαίσιο του «ρεαλισμού», αλλά προεκλογικά να μην δίνει πολιτικό στίγμα.
Έτσι δεν αποκλείεται πολλοί «ανέστιοι» της Κεντροαριστεράς, με πρωτεργάτες τους Π. Τατσόπουλο, Γρ. Ψαριανό, Ανδρ. Παπαδόπουλο, Άννα Διαμαντοπούλου και άλλους, να πιέσουν τον επικεφαλής Σταύρο να μπει στη διαδικασία διαβουλεύσεων και συγκρότησης ενός μεικτού σχήματος με «ερασιτέχνες» και «επαγγελματίες» πολιτικούς.
Μάλιστα απέναντι στο μούδιασμα του Σταύρου για την επίπτωση που θα έχει στο «αγνό» (;) και «αμόλυντο» (;) πρόσωπο του Ποταμιού οι έμπειροι αντιπαραβάλλουν και το «Κίνημα 5 αστέρια» του Πέπε Γκρίλο, το οποίο «πλαισιώθηκε» από πολιτικούς προερχόμενους από την Κεντροαριστερά και την Αριστερά.
Αναντιστοιχία
Η πίεση άλλωστε θα έρθει και από το ΠΑΣΟΚ, το οποίο βλέπει στις δημοσκοπήσεις να «πριμοδοτεί» σχεδόν αποκλειστικά το Ποτάμι.
Ο Βενιζέλος μάλιστα στη συνέντευξη στη ΔΕΘ, παρακάμπτοντας τη σκληρή απόρριψη του Θεοδωράκη για ενδεχόμενη συνεργασία, επανέλαβε:
«Εμείς απευθυνόμαστε σε όλους εκείνους που θεωρούν ότι ανήκουν στον χώρο. Το Ποτάμι θα αποφασίσει ποια είναι η ταυτότητά του. Προς το παρόν σε ευρωπαϊκό επίπεδο, στο επίπεδο του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, μετέχει στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Στην ομάδα των Ευρωπαίων Δημοκρατών και Σοσιαλιστών. Μια αντίστοιχη δήλωση δεν την έχει κάνει εσωτερικά. Υπάρχει κάποια αναντιστοιχία. Αλλά εμείς απευθυνόμαστε σε όλους χωρίς κανέναν αποκλεισμό, χωρίς κανένα προαπαιτούμενο».
Και περνώντας στην αντεπίθεση μπήκε στη λογική της απαξίωσης, της πολιτικής δράσης του Ποταμιού, τονίζοντας: «Σημασία έχει να μπορείς να πεις πράγματα, να προτείνεις συγκεκριμένα πράγματα. Να διατυπώνεις λόγο όχι επί της διαδικασίας και επί των αρχών με γενικότητες και κοινοτυπίες. Επιτέλους να ειπωθούν πράγματα πιο συγκεκριμένα και πιο υπεύθυνα απ’ όλους. Όχι μόνο από εμάς που σηκώνουμε το βάρος της καθημερινής διακυβέρνησης και της επίλυσης σωρείας προβλημάτων, μέσα σε μια συνεχή διαπραγμάτευση.
Γιατί εμείς εδώ είμαστε συνεχώς στον αγώνα της καθημερινότητας με την ψυχή στο στόμα και κάποιοι άλλοι, έχοντας την άνεση να είναι απ’ έξω και να παρακολουθούν, δεν μπαίνουν καν στον κόπο να γράψουν πέντε πράγματα και να διατυπώσουν πέντε ιδέες».
Στο πλευρό του Βενιζέλου φαίνεται ότι έχει απομείνει μόνο ο Ανδρέας Λοβέρδος, ο οποίος εξακολουθεί να ονειρεύεται μια συνεργασία ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, σημειώνοντας ότι «η ένωσή μας έχει μια μεγάλη δυναμική, δεν θα είναι το προϊόν μιας πρόσθεσης, θα είναι ενός πολλαπλασιασμού των δυνάμεων η δική μας συνεργασία», παραβλέποντας ότι η εναπομείνασα ΔΗΜΑΡ έχει βάλει πλώρη για αλλού.
Συνεχίζεται...
topontiki.gr
