Οι ΅ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ¨ για το Πολυτεχνείο το 2014
Άλλη μια επέτειος του Πολυτεχνείου πέρασε. Καιρός να κάνουμε μια αποτίμηση όχι μόνο της ίδιας της εξέγερσης του ‘73 αλλά και των επετείων. Οι «ΠΡΑΣΙΝΟΙ –ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ» αναγνωρίζουμε την συμβολή της εξέγερση του Πολυτεχνείου στην πτώση της δικτατορίας και στη δρομολόγηση σημαντικών κοινωνικών αλλαγών. Ήταν το ξέσπασμα μιας μειοψηφίας με αξίες και οράματα, που οδήγησε τελικώς στην αφύπνιση μιας εφησυχασμένης - στην πλειοψηφία της - κοινωνίας που είχε συμβιβαστεί με την χούντα, την φυλάκιση της δημοκρατίας, τα βασανιστήρια, το κιτς, τη διαφθορά συνειδήσεων μέσα από το μοίρασμα επιδοτήσεων και της δυνατότητας καταστροφής του περιβάλλοντος. Η σημασία της εξέγερσης δεν μειώνεται από όσα ακολούθησαν από την μεταπολίτευση και μετά που οδήγησαν τη χώρα στην πολλαπλή χρεοκοπία. Εξάλλου δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι η δικτατορία που οδήγησε σε μια μεγάλη διαφθορά, σε εκτελέσεις Ελλήνων αλλά και στην εθνική καταστροφή στην Κύπρο.
Η επέτειος της εξέγερσης δεν μπορεί να είναι μια επαναλαμβανόμενη απειλή ή εικόνα βίαιων συγκρούσεων, τρομακτικής αστυνομικής παρουσίας και εκφωνητών που δημιουργούν ακόμα μεγαλύτερο φόβο και τρόμο. Δεν αποτελεί πράξη αναγνώρισης του ρόλου της εξέγερσης η μετατροπή της επετείου σε μια βαρετή μουσειακή παράτα όπου κυριαρχούν κάθε είδους ξύλινοι λόγοι. Ναι, χρειάζεται – και δημόσια και στα εκπαιδευτικά ιδρύματα - να ανατρέχουμε στις συνθήκες της εποχής, στα γεγονότα, στις αφηγήσεις αλλά χρειάζεται να χειραφετηθούμε από αγκυλώσεις του πολιτικού λόγου που μένει προσκολλημένος στον εμφύλιο, στο ‘73, σε μια πραγματικότητα που μικρή σχέση έχει με τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα.
HΜαρία Πίνιου - Καλλή συν-επικεφαλής των “ΠΡΑΣΙΝΩΝ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ” δήλωσε: “Το «Εδώ Πολυτεχνείο» υπερβαίνει τους πρωταγωνιστές του. Μπορεί να κριθεί στο πλαίσιο των συνθηκών, των αξιών και των αναγκών της εποχής του, όχι με το αν ο ένας ή ο άλλος πρωταγωνιστής συμβιβάστηκε ή “πρόδωσε» τις αξίες εκείνης της γενιάς. Είναι η ώρα να εμπνευστούμε αλλά για να προχωρήσουμε μπροστά, να χειραφετηθούμε, να συζητήσουμε τα σύγχρονα προβλήματα, μεταξύ άλλων τους κινδύνους που αντιμετωπίζει η δημοκρατία μας αλλά και το πώς μπορούμε να εξελίξουμε την δημοκρατία ώστε να κερδίσει τις καρδιές, το μυαλό και τη συμμετοχή των πολιτών.
Δεν μπορούμε να αφήσουμε την δημοκρατία, έτσι ανεύθυνα, στα χέρια όσων την μισούν. Χρειαζόμαστε περισσότερη και ουσιαστική, συμμετοχική, δημοκρατία, ανάπτυξη νέων μορφών συμμετοχής των πολιτών στην διαμόρφωση και λήψη των αποφάσεων που τους αφορούν, αποδοχή της ισοτιμίας και ισονομίας όλων καθώς κι ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής. Το θέμα δεν αφορά μόνο στις δυνατότητες που προσφέρει η τεχνολογία και η πληροφορική. Αφορά κυρίως στην ανάπτυξη μιας νέας κουλτούρας δημοκρατίας και σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην πολιτική, κοινωνική και καθημερινή ζωή”.
Ο Νίκος Χρυσόγελος, συν-επικεφαλής των “ΠΡΑΣΙΝΩΝ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ” δήλωσε: “Η κριτική στις παθογένειες του πολιτικού μας συστήματος και των συγκεκριμένων πολιτικών σχηματισμών δεν πρέπει να οδηγεί στην απόρριψη της ίδιας της ανάγκης πολιτικής, σε υποκατάσταση των πολιτικών κομμάτων από “εταιρίες ιδιοτελών συμφερόντων», ή από προσωπο-κεντρικά σχήματα. Ναι δεν μπορεί τα κόμματα να έχουν το μονοπώλιο της πολιτικής. Η κοινωνία των πολιτών παίζει, πλέον, ουσιαστικό ρόλο - ανάλογα με τον βαθμό ανάπτυξής της - στη διαμόρφωση νέων πολιτικών από τα κάτω (bottomup). Δεν χρειαζόμαστε “σωτήρες” αλλά πολιτικό και κοινωνικό διάλογο και συμμετοχή για την επίλυση των προβλημάτων μας. Δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατία χωρίς να λειτουργούν πολιτικά κόμματα – κάποιοι απλώς δεν αντιλαμβάνονται ότι έτσι παίζουν το παιχνίδι των ιδιοτελών συμφερόντων που υπόσχονται να “σώσουν» τις κοινωνίες. Η κρίση των κομμάτων πρέπει να οδηγήσει σε αλλαγή των κομμάτων, ώστε να μετατραπούν σε πραγματικούς θεσμούς της δημοκρατίας, σε χώρους πολιτικού διαλόγου και επιχειρημάτων. Ναι, χρειαζόμαστε κόμματα που θα είναι μετα-κομματικά, που θα προτείνουν πολιτικά προγράμματα τα οποία θα συζητάνε με την κοινωνία, όχι κόμματα που υπάρχουν εξαιτίας των λαθών των άλλων κομμάτων. Σχήματα που δεν εξαρτιόνται από οικονομικά, εκδοτικά και άλλα συμφέροντα. Χρειάζεται όμως να αλλάξει και η κοινωνία, μια και δεν φταίνε μόνο τα κόμματα για τα φαινόμενα πελατειακών σχέσεων, διαφθοράς, ανικανότητας που κυριάρχησαν τις τελευταίες δεκαετίες. Δεν είναι αμέτοχο ευθυνών και μεγάλο τμήμα της κοινωνίας που ανέχθηκε ή και συμμετείχε σε όλα αυτά που μας οδήγησαν στην χρεοκοπία ή έστω έδωσε λευκή επιταγή σε κατά καιρούς «σωτήρες». Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία σήμερα για την υποστήριξη που δείχνουν σήμερα μεγάλα τμήματα της κοινωνίας προς κόμματα που εκπροσωπούν νεοναζιστικές και ρατσιστικές απόψεις ή ανόητες θεωρίες «ψεκασμένων».
