Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2015

Τα εργασιακά δικαιώματα στο μικροσκόπιο των κομμάτων - Πού συμφωνούν και πού διαφωνούν


Η στήριξη της εργασίας και η προάσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων είναι δύο ζητήματα που βρίσκονται στο επίκεντρο της προεκλογικής κουβέντας και τα περισσότερα κόμματα έχουν εκφράσει «ανοιχτά» τις θέσεις τους. Το η aftodioikisi.gr παρουσιάζει Σχετικό αφιέρωμα.
ΝΔ
Η ΝΔ τάσσεται υπέρ της περισσότερης ευελιξίας στην αγορά εργασίας, αλλά μόνο με δύο προϋποθέσεις: να υπάρχουν μηχανισμοί και θεσμοί προστασίας των εργαζομένων καθώς και μέτρα ανάπτυξης της οικονομικής δραστηριότητας. Στη Συγγρού επιθυμούν να βρουν την πολιτική ισορροπία ώστε να κάνουν μια ευρεία συζήτηση με την κοινωνία και με όλους τους εκπροσώπους των παραγωγικών τάξεων και όταν ληφθούν οι τελικές αποφάσεις το κόμμα θα πάει συντεταγμένο στη Βουλή. Στελέχη του υπουργείου Εργασίας, έχουν αφήσει ανοικτό το ενδεχόμενο επιμέρους αλλαγών στον συνδικαλιστικό νόμο, που ισχύει από το 1982, σε επιμέρους ζητήματα, όπως είναι οι συνδικαλιστικές άδειες και η χρηματοδότηση των συνδικάτων, εφόσον υπάρξει συμφωνία των κοινωνικών εταίρων. Η κυβερνητική πλευρά θεωρεί ότι το υφιστάμενο πλαίσιο για τις ομαδικές απολύσεις, ευθυγραμμίζεται με τα κοινοτικά και διεθνή εργασιακά πρότυπα. Αναφορικά με την αύξηση του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, θέση που προωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Σαμαράς έχει δηλώσει χαρακτηριστικά: «δεν θα κάνουμε Σοβιέτ την Ελλάδα, να λέει το κράτος τι θα κάνει ο ιδιώτης στους μισθούς".
ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ στο πρόγραμμά του παραθέτει προτάσεις για την εργασία και την καταπολέμηση της ανεργίας αλλά και τα μέτρα ανακούφισης των ανέργων. Εστιάζει στην αποκατάσταση της εργασιακής νομοθεσίας, των κατώτατων μισθών και στην επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων. Ο Αλέξης Τσίπρας επιμένει στην επαναφορά του κατώτατου μισθού στα επίπεδα του 2009.
ΠΟΤΑΜΙ
Σύμφωνα με τον Σταύρο Θεοδωράκη πρέπει να συναφθούν ξανά συμβάσεις, σε κεντρικό επίπεδο, για τη ρύθμιση θεμάτων εθνικής κλίμακας όπως η διαρκής επιμόρφωση των εργαζομένων, αλλαγές στο καθεστώς των απολύσεων, το ύψος των αποζημιώσεων, η ασφάλιση της ανεργίας. Ζήτημα ζωτικής σημασίας είναι να ξαναπάρει μπροστά ο ιδιωτικός τομέας. Αυτό θα γίνει με μέτρα όπως η ενίσχυση της ρευστότητας. Επίσης, τα κονδύλια του νέου ΕΣΠΑ για επιδότηση της εργασίας πρέπει να δίνονται για απασχόληση σε επιχειρήσεις, ή για αυτοαπασχόληση, αντί για τα στάδια στο δημόσιο. Για την αυτοπασχόληση των νέων, μπορεί να καλύπτεται η εισφορά ΟΑΕΕ μέχρι μια ηλικία (π.χ. 30 ετών), για να μπορούν να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους χωρίς να υποχρεωθούν σε μαύρη εργασία. Η συμβολή του συνδικαλιστικού κινήματος στην αντιμετώπιση της μαύρης εργασίας μπορεί να είναι μεγάλη και πρέπει να θεσμοθετηθεί. Επίσης, προτείνεται η καθιέρωση ενιαίας σύμβασης, όπου η προστασία του εργαζόμενου αυξάνεται γραμμικά με τον χρόνο απασχόλησης, και δεν θα υπάρχει διάκριση ορισμένου και αορίστου χρόνου.
ΚΚΕ
«Δεν πρέπει να υπάρχει εργαζόμενος που να αμείβεται με λιγότερα από 751 ευρώ. Να μπει οριστικό τέλος στην πανσπερμία των εργασιακών σχέσεων, στη μερική απασχόληση, στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου, στα κακοπληρωμένα προγράμματα απασχόλησης, που κατεβάζουν τους μισθούς σε άθλια επίπεδα, στα 200 και 300 ευρώ », τονίζει στο πρόγραμμά του το ΚΚΕ. Ζητά, μεταξύ άλλων: α) Έξι ώρες δουλειάς για τα βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα, για σπουδαστές και φοιτητές που αναγκάζονται να δουλεύουν, β) πρακτική άσκηση των σπουδαστών με πλήρεις αποδοχές και εργασιακά, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα γ) Κατάργηση όλων των ελαστικών μορφών απασχόλησης και κάθε μορφής ανασφάλιστης εργασίας δ) Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Κατοχύρωση του 35ωρου, 7ωρου, 5ήμερου και διασφάλιση της κυριακάτικης αργίας ε) Κατάργηση των Προεδρικών Διαταγμάτων που ισοπέδωσαν τις αποζημιώσεις στ) Κατάργηση της δυνατότητας που καθιερώθηκε για υπογραφή επιχειρησιακών συμβάσεων με μισθούς χαμηλότερους από τις κλαδικές συμβάσεις ζ) Κατώτερο μεροκάματο στα 33,57 ευρώ.
ΠΑΣΟΚ
Τις αντιρρήσεις του έχει εκφράσει το ΠΑΣΟΚ σε ριζικές ρυθμίσεις που αλλοιώνουν τον χαρακτήρα του συνδικαλιστικού νόμου σε ό, τι αφορά το μέτρο της ανταπεργίας και τον τρόπο απόφασης για απεργία.Αναφορικά, με τον συνδικαλιστικό νόμο, υπογράμμισε ότι «δεν πρόκειται να αλλάξει η διαδικασία αποφάσεων για τις απεργίες. Μπορεί να υπάρξουν δευτερεύουσες αλλαγές, οι οποίες όμως δεν αλλάζουν το κεντρικό πλαίσιο αυτού του νόμου ». «Θεωρούμε», επισήμανε, ότι «ρυθμίσεις που έχουν γίνει έως τώρα έχουν οδηγήσει σε μεγάλη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και δεν μπορεί να υπάρξει νέα ρύθμιση και νέος κανονισμός για τις ομαδικές απολύσεις».
ΑΝΕΛ
Στις προτεραιότητες των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» στο πλαίσιο του προγράμματος του κόμματος, είναι η εξάλειψη αντικοινωνικών φαινομένων, με την αποκατάσταση των μισθών και συντάξεων και την κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων που ψήφισε η συγκυβέρνηση Σαμαρά και Βενιζέλου, με παράλληλη ενίσχυση της κοινωνικής ασφάλισης και της Πρόνοιας. Με τις αναγκαίες νομοθετικές ρυθμίσεις θα προσπαθήσουν να αποκαταστήσουν το κύρος του συνδικαλιστικού κινήματος που «καθυποτάχθηκε από τα κόμματα εξουσίας για τους δικούς τους σκοπούς». Γιατί όπως τονίζουν: «Μόνο μέσα από ένα ελεύθερο και υγιές συνδικαλιστικό κίνημα οι εργαζόμενοι μπορούν να έχουν ουσιαστικό ρόλο στη διεκδίκηση και κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους». Οι ΑΝΕΛ κάνουν λόγο στο πρόγραμμά τους για επαναφορά των μισθών στα επίπεδα του 2009.
ΚΙΝΗΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ
«Προγραμματικό πλαίσιο προοδευτικών αλλαγών στη βάση των αρχών και αξιών μας και ... για τα εργασιακά» υποσχέθηκε ο Γ. Παπανδρέου λέγοντας ότι χρειάζεται διαβούλευση που θα καταλήξει σε συγκεκριμένες προτάσεις ώστε να αρθούν οι κοινωνικές αδικίες. Σε ανακοίνωση του κόμματος αναφέρεται ότι η Νέα Δημοκρατία μίλησε για κοινωνική και εργασιακή δικαιοσύνη αλλά εφάρμοσε ένα πρόγραμμα σκληρής λιτότητας χωρίς να κάνει σοβαρές αλλαγές στη χώρα.
ΔΗΜΑΡ
Η ΔΗΜΑΡ επιμένει στις θέσεις της για τα εργασιακά, που ουσιαστικά ήταν και το σημείο τριβής της με την κυβέρνηση το 2012. Ζητά να αποσυρθούν οι αξιώσεις της τρόικας που ανατρέπουν δικαιώματα και κατακτήσεις των εργαζομένων. Τα εργασιακά, σύμφωνα με τη ΔΗΜΑΡ, πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο πολιτικής αναδιαπραγμάτευσης.