Με την συμφωνία, η Ελλάδα έχει κάνει ένα βήμα στην προσπάθειά της να αποφύγει την έξοδο από το Ευρώ και το ενδεχόμενο bail-in. Λέω ένα βήμα διότι έχουμε μπροστά μας πολύ δρόμο να διανύσουμε και πολλά στοιχήματα να κερδίσουμε.
Καταρχήν η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί. Με στόχους και με σοβαρότητα. Αυτό απαιτεί ο Πρωθυπουργός να αντιμετωπίσει οριστικά την εσωκομματική βαβέλ του Σύριζα, αντιλαμβανόμενος την κρισιμότητα των στιγμών. Απαιτεί να αναγνωρίσει ότι η Κυβέρνηση στηρίζεται ουσιαστικά στην αντιπολίτευση, η οποία επιδεικνύοντας μια πρωτοφανή πολική ωριμότητα εγγυήθηκε ουσιαστικά την Ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, αναλαμβάνοντας βάρη τα οποία δεν της αναλογούν.
Βέβαια το μεγάλο στοίχημα είναι η επανεκκίνηση της οικονομίας και η αναθέρμανση των επενδύσεων, ως ο μόνος δρόμος για έξοδο από τα Μνημόνια και για την στήριξη του κοινωνικού κράτους. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να συντελεστεί μια επανάσταση των δημιουργικών δυνάμεων της χώρας μας. Κάποτε ο Έλληνας ήξερε ότι για να προκόψει, έπρεπε να δουλέψει σκληρά, βασιζόμενος στις δικές του δυνάμεις. Η λογική αυτή αντικαταστάθηκε προ δεκαετιών από τον πόθο του διορισμού στο δημόσιο και αργότερα από την «εκμετάλλευση» των επιδοτήσεων που απλόχερα δόθηκαν. Σήμερα η νέα λέξη κλειδί είναι "διαπραγμάτευση". Όμως η αλήθεια είναι ότι το βιοτικό μας επίπεδο είναι συνάρτηση του παραγόμενου εθνικού πλούτου και όχι των διαπραγματεύσεων με τους όποιους θεσμούς.
Η προτεραιότητα σήμερα πρέπει να είναι η στήριξη, χωρίς περιστροφές, του ιδιωτικού τομέα με καταλύτες την αποκατάσταση της αξιοπιστίας του κράτους, την ταχεία αδειοδότηση των επενδύσεων, την παροχή ρευστότητας στην αγορά και την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και των συμπράξεων δημοσίου & ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ). Σήμερα εξακολουθούμε να μην αξιοποιούμε τους εθνικούς πόρους, τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα, λόγω απαρχαιωμένων ιδεοληψιών.
Η ανάπτυξη μπορεί επίσης να διασφαλίσει την κοινωνική συνοχή καθώς αναγκαία συνθήκη για την ύπαρξη κοινωνικού κράτους είναι η ύπαρξη πρωτογενών πλεονασμάτων. Διότι το βιώσιμο κοινωνικό κράτος είναι αυτό που στηρίζεται στη δίκαιη ανακατανομή των πόρων που παράγει η οικονομία μας και όχι στα δανεικά.
Καταρχήν η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί. Με στόχους και με σοβαρότητα. Αυτό απαιτεί ο Πρωθυπουργός να αντιμετωπίσει οριστικά την εσωκομματική βαβέλ του Σύριζα, αντιλαμβανόμενος την κρισιμότητα των στιγμών. Απαιτεί να αναγνωρίσει ότι η Κυβέρνηση στηρίζεται ουσιαστικά στην αντιπολίτευση, η οποία επιδεικνύοντας μια πρωτοφανή πολική ωριμότητα εγγυήθηκε ουσιαστικά την Ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, αναλαμβάνοντας βάρη τα οποία δεν της αναλογούν.
Βέβαια το μεγάλο στοίχημα είναι η επανεκκίνηση της οικονομίας και η αναθέρμανση των επενδύσεων, ως ο μόνος δρόμος για έξοδο από τα Μνημόνια και για την στήριξη του κοινωνικού κράτους. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να συντελεστεί μια επανάσταση των δημιουργικών δυνάμεων της χώρας μας. Κάποτε ο Έλληνας ήξερε ότι για να προκόψει, έπρεπε να δουλέψει σκληρά, βασιζόμενος στις δικές του δυνάμεις. Η λογική αυτή αντικαταστάθηκε προ δεκαετιών από τον πόθο του διορισμού στο δημόσιο και αργότερα από την «εκμετάλλευση» των επιδοτήσεων που απλόχερα δόθηκαν. Σήμερα η νέα λέξη κλειδί είναι "διαπραγμάτευση". Όμως η αλήθεια είναι ότι το βιοτικό μας επίπεδο είναι συνάρτηση του παραγόμενου εθνικού πλούτου και όχι των διαπραγματεύσεων με τους όποιους θεσμούς.
Η προτεραιότητα σήμερα πρέπει να είναι η στήριξη, χωρίς περιστροφές, του ιδιωτικού τομέα με καταλύτες την αποκατάσταση της αξιοπιστίας του κράτους, την ταχεία αδειοδότηση των επενδύσεων, την παροχή ρευστότητας στην αγορά και την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και των συμπράξεων δημοσίου & ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ). Σήμερα εξακολουθούμε να μην αξιοποιούμε τους εθνικούς πόρους, τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα, λόγω απαρχαιωμένων ιδεοληψιών.
Η ανάπτυξη μπορεί επίσης να διασφαλίσει την κοινωνική συνοχή καθώς αναγκαία συνθήκη για την ύπαρξη κοινωνικού κράτους είναι η ύπαρξη πρωτογενών πλεονασμάτων. Διότι το βιώσιμο κοινωνικό κράτος είναι αυτό που στηρίζεται στη δίκαιη ανακατανομή των πόρων που παράγει η οικονομία μας και όχι στα δανεικά.
Σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία, η Νέα Δημοκρατία πρέπει να μιλήσει ξανά στην καρδιά, αλλά και στο μυαλό των πολιτών. Να διατυπώσει έναν αξιόπιστο πολιτικό λόγο, που θα απαντήσει στις αγωνίες όχι απλώς κάποιων κοινωνικών ομάδων που κατά περίπτωση προσεγγίζουν τα κόμματα εξουσίας, αλλά της κοινωνίας στο σύνολο της. Να εκφράσει όλους αυτούς που θέλουν να δουλέψουν και να δημιουργήσουν ένα καλύτερο μέλλον για αυτούς και για την πατρίδα τους. Να ανοιχτεί στο μεσαίο χώρο, διαμορφώνοντας όχι απλώς ένα όραμα, αλλά ένα συγκεκριμένο σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση και την αειφορο ανάπτυξη της χώρας μας.
