Η πολυπόθητη αλλαγή προέδρου στο ΠΑΣΟΚ (τουλάχιστον αυτής της προέδρου), δεν έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Συνήθιζαν να λένε οι επιτελείς της Χ. Τρικούπη, πώς αν ο ΣΥΡΙΖΑ, φέρει τη χώρα σε διαπραγματευτικά αδιέξοδα, τότε οι «πασόκοι» νοικοκυραίοι θα επιστρέψουν στο κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου.
Συνήθιζαν να λένε οι επιτελείς της Χ. Τρικούπη, πώς αν ο ΣΥΡΙΖΑ προκαλέσει capitalcontrol, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι συνταξιούχοι αλλά και οι μικροκαταθέτες, έντρομοι θα αναπολήσουν τις ημέρες σταθερότητας του ΠΑΣΟΚ και θα επιστρέψουν στο φως του «πράσινου ήλιου».
Συνήθιζαν να λένε οι επιτελείς της Χ. Τρικούπη, πώς αν ο ΣΥΡΙΖΑ υπογράψει ένα τρίτο (επαχθέστερο) Μνημόνιο, οι πολίτες θα αντιληφθούν το εύρος του λαϊκισμού από το κόμμα της Κουμουνδούρου ...και σχεδόν θα ζητήσουν συγνώμη από τα ιστορικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που δεν τα ψήφισαν.
Όλα, μα όλα τα παραπάνω συνέβησαν και ο Αλέξης Τσίπρας παραμένει στιβαρός και δυνατός. Η χώρα έφτασε στο χείλος της καταστροφής και σήμερα παλεύει να ανασυνταχθεί μέσα από συντρίμμια, κυρίως με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ.
Παρ όλα αυτά το ΠΑΣΟΚ, που αποτέλεσε την κύρια δεξαμενή δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ, δεν κέρδισε τίποτα από αυτή τη δραματική πορεία. Το αντίθετο, διαρκώς χάνει.
Το ΠΑΣΟΚ, δίχως ταυτότητα και δίχως επικοινωνιακή στρατηγική οδηγείται στην εξαφάνιση. Επιπλέον κάθε ημέρα ύπαρξής του με αυτό τον πολιτικό λόγο, δίνει ψήφους στο κόμμα του Λεβέντη που λεβέντικα μπαίνει στη Βουλή, αλλά και δυναμώνει περαιτέρω το Μνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ και το Ποτάμι.
Και αν οι ευρωεκλογές του 2014 ήταν ένα επιτυχημένο πείραμα για το σχήμα της «Ελιάς» να ανακτήσει δυνάμεις, παρά τον πόλεμο από τον ανεκδιήγητο Γιώργο Παπανδρέου, σήμερα η αλλαγή ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, σε συνδυασμό με τον συντεταγμένο καταστροφικό λόγο της αναζήτησης της δικαίωσης όλων των στελεχών του, δεν προσφέρουν κάποια αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση για τους ψηφοφόρους που θέλουν να «μετανοήσουν» από το λάθος του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν δίνουν καν ελπίδα στήριξης για εκείνους του πολίτες που έχουν καταστραφεί λόγω (και) capitalcontrols.
Αποδείχθηκε πως τους μήνες αντιπολίτευσης και διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, υπήρξε καταπληκτική προπαγάνδα και επικοινωνία για PhD. Από αυτό το γεγονός, το ΠΑΣΟΚ το «συγγενές» κόμμα, δεν διδάχθηκε.
Νομοτελειακά το κόμμα της Χαριλάου Τρικούπη θα έπρεπε να είχε την πρωτοβουλία των «κοινωνικών» κινήσεων για να ανακτήσει πολιτική δύναμη.
Όμως σωρεία λαθών κυρίως επικοινωνίας και βασικής πολιτικής ταυτότητας, το οδηγούν στη διαρκή συρρίκνωση. Το ΠΑΣΟΚ επιμένει (όταν το θυμάται) στον επικοινωνιακό σουρεαλισμό της επανένωσης της κεντροαριστεράς.
Τη μπουκιά του «κεντρώου» χώρου τη μασούν περίτεχνα ο Μνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ, η μετά-Σαμαρά ΝΔ, το Ποτάμι ακόμη και ο ...Λεβέντης.
Όλοι αυτοί (χωρίς το ΠΑΣΟΚ) μασούν τη μπουκιά που δίνει έδρες στη Βουλή.
Το ΠΑΣΟΚ χάνεται στη δικαίωση των μνημονιακών πολιτικών ευθύνης και εσχάτως και των ...οικογενειών του.
Παρ όλα αυτά το ΠΑΣΟΚ, που αποτέλεσε την κύρια δεξαμενή δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ, δεν κέρδισε τίποτα από αυτή τη δραματική πορεία. Το αντίθετο, διαρκώς χάνει.
Το ΠΑΣΟΚ, δίχως ταυτότητα και δίχως επικοινωνιακή στρατηγική οδηγείται στην εξαφάνιση. Επιπλέον κάθε ημέρα ύπαρξής του με αυτό τον πολιτικό λόγο, δίνει ψήφους στο κόμμα του Λεβέντη που λεβέντικα μπαίνει στη Βουλή, αλλά και δυναμώνει περαιτέρω το Μνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ και το Ποτάμι.
Και αν οι ευρωεκλογές του 2014 ήταν ένα επιτυχημένο πείραμα για το σχήμα της «Ελιάς» να ανακτήσει δυνάμεις, παρά τον πόλεμο από τον ανεκδιήγητο Γιώργο Παπανδρέου, σήμερα η αλλαγή ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, σε συνδυασμό με τον συντεταγμένο καταστροφικό λόγο της αναζήτησης της δικαίωσης όλων των στελεχών του, δεν προσφέρουν κάποια αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση για τους ψηφοφόρους που θέλουν να «μετανοήσουν» από το λάθος του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν δίνουν καν ελπίδα στήριξης για εκείνους του πολίτες που έχουν καταστραφεί λόγω (και) capitalcontrols.
Αποδείχθηκε πως τους μήνες αντιπολίτευσης και διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, υπήρξε καταπληκτική προπαγάνδα και επικοινωνία για PhD. Από αυτό το γεγονός, το ΠΑΣΟΚ το «συγγενές» κόμμα, δεν διδάχθηκε.
Νομοτελειακά το κόμμα της Χαριλάου Τρικούπη θα έπρεπε να είχε την πρωτοβουλία των «κοινωνικών» κινήσεων για να ανακτήσει πολιτική δύναμη.
Όμως σωρεία λαθών κυρίως επικοινωνίας και βασικής πολιτικής ταυτότητας, το οδηγούν στη διαρκή συρρίκνωση. Το ΠΑΣΟΚ επιμένει (όταν το θυμάται) στον επικοινωνιακό σουρεαλισμό της επανένωσης της κεντροαριστεράς.
Τη μπουκιά του «κεντρώου» χώρου τη μασούν περίτεχνα ο Μνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ, η μετά-Σαμαρά ΝΔ, το Ποτάμι ακόμη και ο ...Λεβέντης.
Όλοι αυτοί (χωρίς το ΠΑΣΟΚ) μασούν τη μπουκιά που δίνει έδρες στη Βουλή.
Το ΠΑΣΟΚ χάνεται στη δικαίωση των μνημονιακών πολιτικών ευθύνης και εσχάτως και των ...οικογενειών του.
Αργυρώ Θεοτοκάτου
www.tokentro.com
www.tokentro.com
