Σεβ. Μητροπολίτης Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν κ. Μᾶρκος, κατ’ἐφαρμογήν τοῦ ὑπ’ Ἀριθμ. Πρωτ. 6675/2954/16-11-2011 Ἐγκυκλίου Σημειώματος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου πρός τούς Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, διά τοῦ ὁποίου συνιστᾷ καί προτείνει τήν ἀποφυγήν ἀποστολῆς ἑορτίων εὐχῶν (μέσῳ ταχυδρομείων), λόγῳ τῆς συνεχῶς ἐπιδεινουμένης οἰκονομικῆς κρίσεως, πού πλήττει τόν λαόν μας, δέν θά ἀποστείλει γραπτῶς Εὐχάς, ἐπ’εὐκαιρίᾳ τῶν ἑορτῶν τοῦ Ἱεροῦ Δωδεκαημέρου, εὔχεται, ὅμως, πρός ἅπαντας τούς ἀγαπητούς ἀδελφούς Κληρικούς καί Λαϊκούς, μέ τό ἐπισυναπτόμενο κείμενο.
Ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Κυρίου μας συνιστᾷ τήν «μητρόπολη τῶν ἑορτῶν» κατά τόν ἱερό Χρυσόστομο, τό θεμελιῶδες μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονομίας, ἀπό ὅπου πηγάζουν ὅλα τά ἅγια ὁρόσημα τῆς ἔνσαρκης παρουσίας Του. Εἶναι ἡ «γενέθλιος ἡμέρα τῆς ἀνθρωπότητος» γιά τόν Μέγα Βασίλειο καί ἑορτή «τῆς ἀναπλάσεως» γιά τόν Γρηγόριο τόν Θεολόγο, γιατί ὁ Χριστός παρεμβάλλεται στήν Ἱστορία καταλύοντας «τό μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ», πού διαχωρίζει τόν Θεό ἀπό τούς ἀνθρώπους καί τήν δημιουργία Του. Στό Πρόσωπό Του ἡ ταπεινή ὕλη τοῦ κόσμου ἑνώνεται μέ τήν θεία φύση καί γίνεται σάρκα τοῦ Θεοῦ Λόγου, ὡς Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας. «Σωματοῦται ὁ ἀσώματος» καί «ὁ ἄκτιστος κτίζεται», «πτωχεύει ὁ πλούσιος καί «νηπιάζει ὁ ὕψιστος», «κρατεῖται ὁ ἀνέπαφος καί βαστάζεται ὁ βαστάζων τά σύμπαντα»1[1], ὥστε νά ἔχουμε ὅλοι μας τή δυνατότητα νά πλουτίσουμε κατά τήν θεία Χάρη Του καί νά ἐνδυθεῖ τό φθαρτό ἀφθαρσία. Μέ τόν Λόγο ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἔκτισε τά πάντα, καί μέ τόν ἔνσαρκο Λόγο τά ἀνακαινίζει καί τά ἀναδημιουργεῖ.
Τό πολυτιμότερο στοιχεῖο στόν ἄνθρωπο, τό ὁποῖο ἀποτελεῖ συγχρόνως τήν ἀνακεφαλαίωση καί τό νόημα ὅλης τῆς κτίσεως, εἶναι ἡ σχέση του πρός τόν ἐνσαρκωμένο Χριστό καί Λόγο τοῦ παντός. Ὅσοι ἀπό μᾶς θέλουν νά βρίσκονται ἐγγύτερα στή Βηθλεέμ παρά στά ἀνάκτορα τοῦ Ἡρώδη, ἄς ὁδεύσουμε μαζί μέ τόν ἀστέρα, φωτισμένοι ὅπως οἱ ταπεινοί Μάγοι. Ἄς προσφέρουμε στόν Χριστό τήν προσωπική ψυχική φάτνη μας, ὥστε Ἐκεῖνος νά τήν ἐνοικήσει καί νά τήν μετατρέψει σέ σῶμα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
