του ΓΙΑΝΝΗ ΞΕΝΑΚΗ
Κανένας δεν αμφισβητεί πως τα τελευταία χρόνια έχει δυσκολέψει η ζωή μας, ακόμα κι αυτών που διέθεταν κάποιο απόθεμα. Κανείς δεν αμφιβάλλει πως αυτό είναι απόρροια λαθών και επιλογών που λιγότερο ή περισσότερο κάναμε σχεδόν όλοι μας. Κυρίως όμως ελάχιστοι έχουν συνειδητοποιήσει, ότι ο πέλεκας των περικοπών και των χαρατσιών έχει πέσει ανισσόροπα επί δίκαιων και άδικων, επί νοικοκυραίων και λαμόγιων, επί μεσαίων, φτωχών και φτωχότερων.
Ενώ λοιπόν αυτή η κατάσταση θα έπρεπε να μας προβληματίσει, να μας διδάξει, να μας μάθει και να μας αλλάξει, εμείς απτόητοι συνεχίζουμε με τους ίδιους ρυθμούς, με τις γνωστές πρακτικές και συνήθειες που μας οδήγησαν εδώ που βρισκόμαστε.
- Οι πολίτες ενδιαφέρονται μόνο για τα προσωπικά τους συμφέροντα και γεμίζουν τους προθάλαμους των γραφείων των αιρετών για ρουσφετολογικές εξυπηρετήσεις και σπάνια για υποδείξεις και δημιουργικό διάλογο, οι μικρές κοινωνίες των χωριών σκέπτονται αποκλειστικά τα συμφέροντα της κοινότητας τους και όχι της ευρύτερης τουλάχιστον περιοχής και οι νέοι αντί να αναλάβουν δημιουργικές πρωτοβουλίες ακόμα και για την καλλιέργεια της γης μέχρι να βρεθεί μια θέση στο αντικείμενο των σπουδών τους, κάθονται στις καφετερίες και τα καφενεία.
- Οι διοικητές δημόσιων οργανισμών αδιαφορούν για τον κοινωνικό ρόλο και την εξυπηρέτηση των πολιτών και παρακολουθούν ανήμποροι από το γραφείο τους την πάλη επικράτησης μεταξύ των φατριών που έχουν με την ανοχή τους δημιουργηθεί, εις βάρος πάντα του δημόσιου συμφέροντος και της λειτουργικότητας του οργανισμού.
- Οι αιρετοί σε τοπικό επίπεδο προσπαθούν να εξυπηρετούν τους ημέτερους για άγρα ψήφων και κόβουν κορδέλες στα σπάνια έργα υποδομής που υλοποιούνται πριν ακόμα ολοκληρωθούν και τα παραδίνουν προς χρήση με εγκληματικές ελλείψεις που θα τα καταστήσουν άχρηστα στον μισό χρόνο της διάρκειας λειτουργίας τους, απ ότι εξαγγέλθηκε αρχικά.
- Το λιμεναρχείο και η τροχαία εποπτεύουν την κυκλοφορία με στόχευση την επιβολή και είσπραξη προστίμων και όχι την συμμόρφωση των οδηγών στους κανόνες κυκλοφορίας και συμπεριφοράς.( Δεν σας συνιστώ να εμπιστευθείτε τις διαβάσεις πεζών χωρίς να έχετε τις αισθήσεις σας σε υπερδιέγερση).
- Οι δημόσιες υπηρεσίες από την αγένεια και την επιθετικότητα των υπαλλήλων, έχουν αδρανοποιηθεί και λουφάξει υπό τον φόβο της καταγγελίας και του επίορκου.
- Η δικαιοσύνη μετατοπίζει σχεδόν μόνιμα την πρώτη φορά υποθέσεις που θα μπορούσαν να λυθούν άμεσα για το μέλλον, με αποτέλεσμα την ταλαιπωρία σε χρόνο και την οικονομική αφαίμαξη για αμοιβές δικηγόρων.
- Η Βουλή νομοθετεί σε μια μέρα ή νύχτα με την μορφή του κατεπείγοντος για να αιφνιδιάσει το Σώμα και ψάχνει η ίδια μετά να κλείσει τα παράθυρα που άφησε ανοιχτά και μπαίνουν οι καιροσκόποι και οι παράνομοι.
- Επιλεκτικά άφησα τελευταίο το πλέον βασικό όσο και ευαίσθητο, αυτό που αποτελεί τον πυλώνα που βασίζεται η συμπεριφορά μας και εξαρτάται η Εθνική μας υπόσταση και το μέλλον της χώρας. Την ΠΑΙΔΕΙΑ. Εγκληματική αντιμετώπιση, θλιβερή αδιαφορία, μαύρο σκοτάδι αμάθειας και ζοφερό μέλλον από όλους, με πρωταίτιους τους γονείς, το αρμόδιο υπουργείο, τις διευθύνσεις εκπαίδευσης, τους δασκάλους και τους ίδιους τους μαθητές εν μέρει. Όποιος αμφιβάλλει τον προκαλώ να ρίξει μια ματιά στα γραπτά των προαγωγικών εξετάσεων που διενεργούνται αυτή την εποχή και θα διαπιστώσει πολύ περισσότερα, θα εκραγεί. Οι μαθητές των λυκείων σήμερα, ( με λίγες εξαιρέσεις) που βγάζουν γενικό βαθμό 17, δεν προσεγγίζουν σε μάθηση και γνώση τους αντίστοιχους μαθητές της 10ετιας του 60 και 70 με γενικό βαθμό 11. Που οδηγούμαστε αλήθεια ως ανιστόρητοι, αμαθείς και ακοινώνητοι; Γιατί πρέπει σώνει και καλά όλοι να γίνουν επιστήμονες, γιατί οι δάσκαλοι τους προάγουν για να τους ξεφορτωθούν, γιατί οι γονείς τους επιβάλλουν να συνεχίσουν και μετά το γυμνάσιο ενώ δεν θέλουν ή δεν μπορούν, γιατί το υπουργείο δεν βάζει φραγμούς αξιοκρατικούς ανάλογα με την διάθεση, την εργατικότητα και την δυνατότητα;
Όλα αυτά μας οδηγούν στην εύλογη απορία. Τελικά έχουμε συνείδηση, τιμή, αξιοπρέπεια και φιλοπατρία; Ίσως να έχουμε, αλλά πρέπει και να το αποδεικνύουμε έμπρακτα, καθημερινά στη ζωή και την συμπεριφορά μας.
Ο Νικηφόρος Βρεττάκος γράφει πως « συνείδηση είναι το βάθος του ανθρώπου».Ο Γερμανός φιλόσοφος Δ. Σοπενχάουερ διαπιστώνει πως « τιμή είναι η εξωτερική συνείδηση και συνείδηση είναι η εσωτερική τιμή».
Γιάννης Ξενάκης
