Αθήνα, 1878. Ο συγγραφέας, αρθρογράφος, τότε, στην εφημερίδα «Εστία» και μετέπειτα ακαδημαϊκός,Δημήτριος Καμπούρογλου, ονομάζει σε ένα χρονογράφημά του το σημείο μπροστά από το υπουργείο Εσωτερικών «Κήπο του Κλαυθμώνος». Μπροστά από το υπουργείο συγκεντρώνονται οι «παυσανίες» -αυτοί που παύονται, εν προκειμένω απολύονται- και με «κλαυθμούς», θρηνούν για τις απολύσεις και εκλιπαρούν για την επαναπρόσληψή τους. Ανάλογες ενέργειες πραγματοποιούνται συχνά από τους δημόσιους υπαλλήλους, αν και αποτελούν «εξειδικευμένο προσωπικό» για την εποχή τους. Κάθε αλλαγή κυβέρνησης, συνεπάγεται και μαζικές απολύσεις.
Η μονιμότητα στο δημόσιο καθιερώνεται 103 χρόνια πριν. Με το άρθρο 103, παράγραφος 4, του Συντάγματος του 1911 ορίζεται ότι: «οι δημόσιοι υπάλληλοι που κατέχουν οργανικές θέσεις είναι μόνιμοι εφόσον αυτές οι θέσεις υπάρχουν. Αυτοί εξελίσσονται μισθολογικά σύμφωνα με τους όρους του νόμου και, εκτός από τις περιπτώσεις που αποχωρούν λόγω ορίου ηλικίας ή παύονται με δικαστική απόφαση ,δεν μπορούν να μετατεθούν χωρίς γνωμοδότηση ούτε να υποβιβαστούν ή να παυθούν χωρίς απόφαση υπηρεσιακού συμβουλίου που αποτελείται τουλάχιστον κατά τα δύο τρίτα από μόνιμους δημόσιους υπαλλήλους. Κατά των αποφάσεων των συμβουλίων αυτών επιτρέπεται προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας, όπως νόμος ορίζει».
Εν έτει 2013 οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων αποτελούν «δέσμευση» της κυβέρνησης απέναντι στους δανειστές της. Το 2014, και εφόσον έχει εφαρμοστεί η «συνταγματική» πρακτική της κατάργησης των οργανικών θέσεων που κατέχουν οι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι και η ένταξη των ίδιων στο οκτάμηνο καθεστώς της διαθεσιμότητας, η «πλατεία Κλαυθμώνος», αναβιώνει.
Το ερχόμενο Σαββατοκύριακο, λήγει το οκτάμηνο της διαθεσιμότητας για τους σχολικούς φύλακες. Όσοι δεν υπέβαλαν αιτήσεις στο ΑΣΕΠ για την επανατοποθέτηση τους σε κενές θέσεις, θα αποτελέσουν τις πρώτες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων από την κυβέρνηση μετά από 103 χρόνια. Ένας τεράστιος αριθμός συναδέλφων τους που αιτήθηκε την μετακίνησή του, αλλά αυτή δεν υλοποιήθηκε, απολύεται με την έκδοση των τελικών πινάκων κατάταξης αναφορικά με τον κλάδο του, από το Ανώτατο Συμβούλιο. Περίπου 1.500είναι οι υπάλληλοι που απολύονται. Την ίδια περίοδο την «πόρτα της εξόδου» από το δημόσιο διαβαίνουν και καθηγητές μέσης εκπαίδευσης, επίσης έπειτα από την κατάργηση των ειδικοτήτων τους. Στους 212υπολογίζονται όσοι δεν προορίζονται να μετατεθούν σε κάποια δομή του δημοσίου.
Ποιοι προηγήθηκαν, ποιοι έπονται
Οι παραπάνω κατηγορίες υπαλλήλων αποτελούν το πρώτο μέρος των «κυμάτων» της διαθεσιμότητας. Τον Μάιο, ολοκληρώνεται το οκτάμηνο ένταξης σε ένα καθεστώς που ισοδυναμεί με το «ταμείο ανεργίας του δημοσίου» για 1.929 υπαλλήλους υπουργείων και φορέων τους και κατά τι περισσότερους από 400δημοτικούς αστυνομικούς, οι οποίοι δεν επανατοποθετούνται, όπως η μεγαλύτερη μερίδα των συναδέλφων τους. Καθαρίστριες, εργάτες, διοικητικοί υπάλληλοι, εργαζόμενοι σε δομές κοινωνικής πρόνοιας, βρίσκονται ένα βήμα πριν την οριστική απομάκρυνση από το δημόσιο, στο πλαίσιο μιας επιλογής μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας που δεν έχει κανένα δημοσιονομικό όφελος, παρά μόνο ιδεοληπτικό χαρακτήρα. Το δρόμο της αποχώρησης θα ακολουθήσουν και όσοι γιατροί του ΕΟΠΥΥ δεν δεχθούν τις εργασιακές σχέσεις που προβλέπονται στο ΠΕΔΥ.
Έχουν προηγηθεί, το προηγούμενο έτος, οι απολύσεις των εργαζομένων της ΕΡΤ, υπαλλήλων μικρών νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου του δημοσίου που έχουν καταργηθεί, οι απολύσεις επίορκων και οι απομακρύνσεις εργαζομένων για λόγους υγείας. Για το 2013 ο αριθμός των απολύσεων έφτασε τις 3.600.Υπενθυμίζεται πως η κυβέρνηση επιδιώκει τη συμπλήρωση του αριθμού των 15.000 απολύσεων έως το τέλος του τρέχοντος έτος. Ενδεχομένως να προστεθούν νέες απολύσεις για το 2015.
Η διαφορά της σημερινής πλατείας Κλαυθμώνος με την αντίστοιχη πριν 103 χρόνια, είναι ότι ο χώρος ;έχει λάβει από τους δημοσίους υπαλλήλους τον χαρακτήρα ενός «κέντρου αγώνα». Καθημερινά συγκεντρώνονται στο σημείο οι εργαζόμενοι, ενώ τις ημέρες των συλλαλητηρίων, η πλατεία συγκεντρώνει πλήθος υπαλλήλων που διεκδικούν τη διατήρηση των εργασιακών τους δικαιωμάτων. Κύρια αιχμή των δράσεών τους, η ανατροπή των «πολιτικών εξαθλίωσης» της κυβέρνησης. Ο αγώνας τους δεν θα περιοριστεί στο πεζοδρόμιο, αλλά θα απασχολήσει και τις δικαστικές αίθουσες όπου θα διεκδικήσου την ανάκληση των «αντισυνταγματικών»διατάξεων, όπως τις έχει χαρακτηρίσει πλήθος νομικών.
aftodioikisi.gr
