Καλύτερος όσο και αδιάψευστος μάρτυρας των ενεργειών μας από μια φωτογραφία, δε θα μπορούσε να υπάρξει. Είναι αυτή που ανατροφοδοτεί τη σκέψη και κάνει τους ανθρώπους να βλέπουν τα πράγματα όπως ακριβώς είναι και όχι όπως θα θέλαμε να είναι. Και ετούτη η φωτογραφία μιλάει από μόνη της, χωρίς να απαιτούνται πολλά λόγια παρά μόνο σκέψεις. Η Απλωταριά, ο κεντρικός εμπορικός δρόμος της Χίου, σε πλήρη φωταγώγηση, στις 8 το βράδυ της 18ης Μαρτίου 2014. Ψάχνοντας το εορτολόγιο, δε θα μπορούσα να πω ότι βρήκα κάποια σημαντική γιορτή που να δικαιολογούσε το φαινόμενο. Αλλά και τα Χριστούγεννα, όπου εγκαταστάθηκε το φωτεινό αυτό χαλί, έχουν παρέλθει προ πολλού. Αν κάποιοι, ηθελημένα απορρίπτουν την αίσθηση του χρόνου, καλό είναι να γνωρίζουν ότι πλησιάζει το Πάσχα.
Κανέναs λόγος δε δικαιολογεί το άναμμα των χριστουγεννιάτικων λαμπιονιών. Εκτός κι αν η δημοτική αρχή θεωρεί ότι αποτελούν ένα τρόπο προσέλκυσης πελατών στα καταστήματα του εμπορικού δρόμου. Ή ότι τα ανάβουν προκειμένου να αναδείξουν τα έργα ανάπλασης της οδού. Τα καταστήματα όμως παραμένουν άδεια, από πλευράς πελατών και το λόγο τον γνωρίζουμε πολύ καλά όλοι μας.
Έτσι, δια της εις άτοπον απαγωγής, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι πιθανόν η δημοτική αρχή στοχεύει κάπου αλλού. Εκλογές των ΟΤΑ πλησιάζουν και “ποιος τυφλός δε θέλει το φως του”. Η ουσία βρίσκεται στο γεγονός ότι, κάθε σπατάλη, συμπεριλαμβανομένης και αυτής των χριστουγεννιάτικων λαμπιονιών μέσα στο Μάρτη, που δε φέρει στο προσκήνιο την οικονομική ανάκαμψη ούτε των εμπόρων ούτε την αγοραστική δύναμη των καταναλωτών, πληρώνεται αδρά από την τσέπη των δημοτών (δημοτικός φωτισμός). Αποδεικνύει δε ότι ο μεν δήμος δε φοβάται να ξοδέψει, ο δε δημότης είναι εκείνος που πληρώνει πάντα “το μάρμαρο”.-
Φραγκούλης Π. Κυλαδίτης
