Στις αγωνιζόμενες γυναίκες όλου του κόσμου
(τραγούδι βαμβακoεργατριών σε γυναικεία απεργία
το 1836»)
|
Καθώς τραβάμε εμπρός, εμπρός στην ομορφιά της
μέρας
χιλιάδες σκοτεινές κουζίνες, χιλιάδες μαύρες
φάμπρικες
γεμίζουν ξάφνου με του ήλιου τη λαμπράδα
γιατί ο κόσμος μας ακούει να τραγουδάμε
«Ψωμί και Τριαντάφυλλα, Ψωμί και Τριαντάφυλλα»
Καθώς τραβάμε εμπρός, εμπρός είναι και για τους
άνδρες ο αγώνας μας
γιατί είναι των γυναικών παιδιά και τους γεννάμε
πάλι,
φτάνει πια ο παιδεμός σ’ όλη μας τη ζωή,
πεινάνε οι ψυχές και όχι το σώμα μόνο
«δώστε μας Ψωμί, δώστε μας Τριαντάφυλλα»
Καθώς τραβάμε εμπρός, εμπρός
φέρνουμε τις μεγάλες μέρες
το ξεσήκωμα των γυναικών είναι ξεσήκωμα όλης της
ανθρωπότητας
όχι πια σκλάβοι και τεμπέληδες, δέκα που μοχθούν για έναν που ξαπλώνει
αλλά ένα δίκαιο μοίρασμα στ’ αγαθά της ζωής,
«Ψωμί και Τριαντάφυλλα,
Ψωμί
και Τριαντάφυλλα»
|
Με
αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας
Ενώνουμε
για άλλη μια φορά τη φωνή μας, γυναίκες και άντρες εργαζόμενοι . Παίρνουμε τη
σκυτάλη του αγώνα από τις ράφτρες και τις υφάντρες της Ν. Υόρκης, που στις 8 του Μάρτη του
1857, σήκωσαν ανάστημα απέναντι στη βαρβαρότητα
της εκμετάλλευσής τους, διεκδικώντας
λιγότερες ώρες στο εξαντλητικό ωράριο, ίσο μισθό για την ίση δουλειά με
τους άντρες συντρόφους τους, καλύτερες συνθήκες εργασίας μέσα στις άθλιες φάμπρικες.
Οι γυναίκες αυτές μας δείχνουν το δρόμο της αγωνιστικής διεκδίκησης μιας άλλης
κοινωνίας, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Το 1910, κατά
τη διάρκεια των εργασιών της Δεύτερης Διεθνούς Συνδιάσκεψης Σοσιαλιστριών
γυναικών (Κοπεγχάγη), η επαναστάτρια και αγωνίστρια του παγκόσμιου εργατικού
κινήματος Κλάρα Τσέτκιν πρότεινε να καθιερωθεί η 8η Μάρτη ως
Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, πράγμα που τελικά υιοθετήθηκε και από τον ΟΗΕ το
1977.
158 χρόνια μετά, μας ζητάνε να συμβιβαστούμε με «αξιοπρέπεια». Να ξεχάσουμε όσα με αίμα κατακτήσαμε και μας τα στερούν.
Να αποδεχτούμε την περικοπή του επιδόματος τοκετού. Να ξεχάσουμε την 5ετή
διαφορά στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης αντρών και γυναικών. Να διαγράψουμε
από τη μνήμη μας τη μόνιμη και σταθερή εργασία, τα επιδόματα ανεργίας και να
συμβιβαστούμε με την απασχόληση, την ωρομισθία, τα προγράμματα ΕΣΠΑ, την
ευέλικτη, και κακοπληρωμένη δουλειά με «ημερομηνία λήξης».
Η δική μας αξιοπρέπεια
είναι ο αγώνας για τη ζωή που μας αξίζει!
Ως εκπαιδευτικοί και ως μητέρες υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα όχι μόνο τα
δικά μας αλλά και όλων των γυναικών του μόχθου και της τάξης μας, τα δικαιώματα
που στερούν από τα παιδιά μας .Διεκδικούμε έναν κόσμο όπου τα παιδιά δεν θα
λιποθυμούν από την πείνα ,η μόρφωση και η υγεία θα είναι αναφαίρετα δικαιώματα
για όλους.
Αγωνιζόμαστε για:
ü Αποκλειστικά Δημόσιο και Δωρεάν Σύστημα Υγείας
και Πρόνοιας.
ü
Πλήρη,
δωρεάν προληπτικό έλεγχο και διαγνωστικές εξετάσεις, φάρμακα για όλες τις
γυναίκες, χωρίς περικοπές και εξαιρέσεις.
ü
Κρατική χρηματοδότηση
και ανάπτυξη υπηρεσιών και δομών για τη στήριξη της μάνας και του παιδιού, της
οικογένειας, για την προσχολική αγωγή, τα Αμεα και τους ηλικιωμένους.
ü Μέτρα αναγνώρισης του κοινωνικού
ρόλου της μητρότητας.
ü Επαναχορήγηση του επιδόματος
τοκετού σε όλες τις γυναίκες και των επιδομάτων σε Αμεα, χρονίως πάσχοντες,
πολύτεκνες γυναίκες και μονογονεϊκές οικογένειες.
ü Αποκλειστικά Δημόσια και Δωρεάν
Παιδεία με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης.
ü Πλήρη ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά
δικαιώματα.
ü
Να καταργηθούν οι νόμοι που προωθούν και ενισχύουν όλες τις ελαστικές
εργασιακές σχέσεις.
ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΑΜΠΑΖΗΣ ΓΙΩΡΓΗΣ ΤΣΙΓΚΟΣ
ΣΤΕΦΑΝΟΣ
