Μαθήματα ευρωπαϊκού κατευνασμού μέσω… ΣΥΡΙΖΑ δίνει στον Βρετανό πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον το think tank Open Europe, αποτιμώντας ουσιαστικά τον ένα μήνα της διαπραγματευτικής τακτικής της νέας ελληνικής κυβέρνησης στην Ευρώπη. Ο διευθυντής του Open Europe Ματς Πέρσον εντοπίζει οκτώ λάθη στην έως τώρα διαπραγματευτική στάση του ΣΥΡΙΖΑ και, με αφορμή την προαναγγελία του δημοψηφίσματος του 2017 για την παραμονή ή μη της Βρετανίας στην Ε.Ε., καλεί τον Κάμερον να τα αποφύγει στο δικό του μπρα ντε φερ με την Ευρώπη.
Ιδού τα 8 λάθη που καταλογίζει ο Ματς Πέρσον – ανεξαρτήτως, όπως λέει ο ίδιος, του ποιος έχει δίκιο και ποιος όχι – στον ΣΥΡΙΖΑ:
*Προσοχή στη γλώσσα: Ο Ελληνας υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης μπορεί να είναι διασκεδαστικός αλλά το αμφιλεγόμενο λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί – «δημοσιονομικός εικονικός πνιγμός», «χρεοκοπημένη χώρα» κ.λ.π. – σημαίνει απλά ότι η ελληνική κυβέρνηση ανάλωσε μεγάλο μέρος πολιτικού κεφαλαίου στη διαπραγμάτευση με τους ευρωπαίους εταίρους της εισπράττοντας μηδενικό διπλωματικό όφελος.
*Μην διαπραγματεύεσαι μέσω των media: Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια τάση να γράφει πρώτα τον τίτλο και μετά το περιεχόμενο. Δεν υπάρχει κανένα παράδειγμα που να μας έχει δείξει ότι αυτό όντως μπορεί να λειτουργήσει εάν θέλεις να κερδίσεις παραχωρήσεις από την Ευρώπη. Πρώτα χαράσσεις μια λογική πολιτική, που συνδυάζει τη δημοκρατική λαϊκή εντολή που έχεις και τις δυνατότητες διαπραγμάτευσής της στην Ευρώπη (ομολογουμένως, πολύ δύσκολος στόχος) και μετά πας στα media.
*Προσοχή στις λίστες υποσχέσεων: Τουλάχιστον σε εκείνες που είναι πρόωρες. Ο ΣΥΡΙΖΑ αναγκάστηκε να υπαναχωρήσει σε μια σειρά από συγκεκριμένες προεκλογικές του δεσμεύσεις. Είναι καλύτερο να «κάνεις κράτει» προεκλογικά, βασιζόμενος σε ευρύτερες αρχές και δίνοντας ταυτόχρονα στους ψηφοφόρους μια καθαρή επιλογή.
*Να γνωρίζεις τα κίνητρα των εταίρων σου: Το «στοίχημα» που έβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ ότι η κόπωση της λιτότητας θα μεταφραστεί σε υποστήριξη από άλλες χώρες, είχε αποτιμήσει απολύτως λάθος την πολιτική στην υπόλοιπη νότιο Ευρώπη οι φορολογούμενοι της οποίας σηκώνουν μέρος του βάρους του ελληνικού χρέους. Το λάθος αυτό μεγεθύνθηκε με τη ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ: Οι κάποτε πιθανοί σύμμαχοι, η Ισπανία και η Πορτογαλία, έφτασαν να κάνουν διάβημα διαμαρτυρίας στην Κομισιόν όταν ο έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας τους κατηγόρησε ότι μετέχουν σε γερμανοκρατούμενο άξονα.
*Προετοίμασε το έδαφος: Για να λειτουργήσει αυτό, το κλειδί είναι να πείσεις τους άλλους ότι ζητάς κάτι «φυσιολογικό» - ότι δεν θέτεις ένα εκκεντρικό αίτημα. Επίσης, ανεξαρτήτως του πόσο ιδιοτελές μπορεί να είναι, κάνε αυτό το αίτημα να ακούγεται φιλοευρωπαϊκό – ένα προσόν που έχουν εξασκήσει και εκτιμούν ιδιαίτερα η Γαλλία και η Ισπανία. Αυτό προϋποθέτει πολύ προετοιμασία σε όλα τα επίπεδα, από την κυβέρνηση έως τα media. Ο ΣΥΡΙΖΑ, εν μέρει επειδή η πίεση του χρόνου δεν του επέτρεπε να ελέγξει την κατάσταση, δεν έκανε τίποτα απ’ αυτά και πλήρωσε υψηλό τίμημα.
*Είναι μαραθώνιος, δεν είναι σπριντ: Η δομική αλλαγή παίρνει χρόνο. Όπως θα έχει καταλάβει και ο Τσίπρας τώρα πια, δεν μπορείς να κάνεις 22 ηγέτες να πετάξουν τις γραβάτες τους μέσα σε μια νύχτα (οι άλλες έξι από τους 28 είναι γυναίκες). Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε την αφέλεια να πιστεύει ότι μπορεί να αλλάξει πάρα πολλά σε πολύ λίγο χρόνο.
*Δεν βάζεις το δίλημμα «εσύ ή το Βερολίνο»: Εάν πιέσεις τους άλλους να επιλέξουν ανάμεσα σ’ εσένα και τη Γερμανία τότε, όπως θα το έθετε και ο Γκάρι Λίνεκερ, οι ευρωπαϊκές διαπραγματεύσεις θα γίνουν ένα πολύ απλό παιχνίδι: Στο τέλος κερδίζει η Γερμανία. Συμφώνησε πρώτα το πλαίσιο του deal με το Βερολίνο και μετά πήγαινε στην Ευρώπη.
*Μην αναφέρεις τον πόλεμο: Απλά μην το κάνεις.
tvxs.gr
