Η συνεδρίαση της Εκτελεστικής
Γραμματείας του Νομαρχιακού τμήματος; Χίου της ΑΔΕΔΥ στην οποία συζητήθηκε η
πρόταση μομφής, που κατέθεσαν οι δυνάμεις της Αυτόνομης Παρέμβασης, της Κοινωνικής Συμμαχίας και ενός τμήματος της
ΠΑΣΚ έδειξε σημαντικά πολιτικά συμπεράσματα μεσούσης της οικονομικής
κρίσης. Σε μια περίοδο που η βαθιά οικονομική κρίση πλήττει πολύπλευρα τους
εργαζόμενος στο Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα οι δυνάμεις αυτές προχώρησαν σε μια
απαράδεκτη συνδικαλιστική ενέργεια με τη μορφή της “μομφής” ενάντια στον εκπρόσωπο του ΠΑΜΕ και πρόεδρο του ΝΤ της
ΑΔΕΔΥ Γ. Αμπαζή στο νησί.
Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και
ιδιωτικό τομέα μπορούν και πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα για τη στάση και τη
δράση αυτών των δυνάμεων, που πασχίζουν με κάθε τρόπο και μέσο να τους
εγκλωβίσουν σε κούφιες και αδιέξοδες κορώνες αποδεχόμενοι στην πράξη όλες τις
κατευθύνσεις της ΕΕ. Έτσι στην Εκτελεστική Γραμματεία, πρώτοι και καλύτεροι οι της
Αυτόνομης Παρέμβασης πάσχισαν να αποδείξουν ότι πρόκειται για καθαρά προσωπική
διένεξη, που δεν έχει να κάνει με το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ το οποίο “σέβονται” για
τους αγώνες και την ιστορία του. Παρουσίασαν έτσι μια σειρά “στοιχείων” που αφορούν διαδικαστικά
ζητήματα, όπως ότι δεν ενημερώνονται για τις δράσεις του τμήματος ή ότι η
συνδικαλιστική δράση του προέδρου δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες του
συνδικαλιστικού κινήματος και άλλα τέτοια.
Αλήθεια: Πώς
γίνεται ένα μέλος του ΠΑΜΕ και στέλεχος του ΚΚΕ να διαχωριστεί από τη
συνδικαλιστική του παράταξη και το Κόμμα του και ως διχασμένη προσωπικότητα να
λειτουργεί έξω από αυτές του τις ιδιότητες;
Πολύ απλά δεν γίνεται!
Αυτό άλλωστε ομολόγησαν φάσκοντας και αντιφάσκοντας οι
εκπρόσωποι της Αυτόνομης Παρέμβασης (ΑΠ), Κοινωνικής Συμμαχίας και τμήματος της
ΠΑΣΚ, παρουσιάζοντας και ποιο είναι το πραγματικό τους πρόβλημα:
Ø “δεν μπορεί ο πρόεδρος να πηγαίνει
στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ και να κάνει κριτική στους συνδικαλιστές της
ΑΔΕΔΥ”!!!
Ø “είναι πρόεδρος και πρέπει να μας
εκφράζει όλους”!!!
Ή συμβιβάζεται με τη γραμμή του ΝΤ
της ΑΔΕΔΥ ξεχνώντας ποιος είναι αλλά και αποκρύπτοντας τις αγεφύρωτες πολιτικές
του διαφωνίες ή θα υποστεί τις συνέπειες της “διάσπασης”.
Ποιος όμως διασπά και ποιος στέκεται
απέναντι στα συμφέροντα των εργαζομένων;
Το ΠΑΜΕ ή οι συνδικαλιστές της
τρικομματικής κυβέρνησης που χέρι – χέρι πάνε με αυτούς που διακαώς θέλουν να
πάρουν τη θέση τους;
Οι εν λόγω συνδικαλιστικές δυνάμεις
αδυνατούν να συζητήσουν επί της πολιτικής κατάστασης που βρίσκεται η χώρα,
συνέπεια της βαθιάς συνδικαλιστικής κρίσης, γιατί είναι δέσμιοι της
φιλοευρωπαϊκής τους κατεύθυνσης.
Φοβούνται την αντιπαράθεση; Θέλουν τους εργαζόμενους προσκυνημένους στην ηγεσία της
ΑΔΕΔΥ (των “κοινωνικών διαλόγων” και του συμβιβασμού); Δεν έμαθαν ακόμη ότι η
ταξική αντιπαράθεση παντού μέσα στο εργατικό κίνημα, δεν καταργείται με
“μομφές”; Θέλουν το ΠΑΜΕ να
υπογράφει μείωση μισθών όπως έκαναν οι συνδικαλιστές της Αυτόνομης Παρέμβασης στους ιδιωτικούς υπαλλήλους; Θέλουν το ΠΑΜΕ να είναι όπως χρόνια
τώρα οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚ, της ΔΑΚΕ και της Α.Π., που προσκυνούσαν και
προσκυνούν την ΕΕ; Προτιμούν μήπως
κατά τις δικές τους συνήθειες να διαδηλώνουμε στο ίδιο πεζοδρόμιο με τις
δυνάμεις που υποστηρίζουν τον Ομπάμα και το σχεδίου Ανάν. Προσπαθούν να μας
κάνουν λοβοτομή; Αυτή είναι η ενότητά
τους και όχι η ενότητα της εργατικής τάξης!
“Γιατί πέφτουν από τα σύννεφα”; Δεν γνωρίζουν ότι από τη δημιουργία του
το ΠΑΜΕ, τα Σωματεία, οι Επιτροπές Αγώνα, τα Εργατικά Κέντρα, οι αγωνιστές που
συσπειρώνονται σε αυτό, βάζουν ανοικτά
και ξάστερα τη γραμμή της σύγκρουσης και της ανατροπής αυτού του συστήματος
αποκαλύπτοντας το ρόλο των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και άλλων παρατρεχάμενων που τόσα χρόνια
άφησαν ξεγυμνωμένο το εργατικό κίνημα; Δεν
γνωρίζουν ότι το ΠΑΜΕ θέλει μέσα από τους καθημερινούς αγώνες η εργατική
τάξη και οι σύμμαχοί της να κατακτήσουν τη δική τους εξουσία και όχι να γίνει
χαλίφης στη θέση του χαλίφη όπως πασχίζει ο ΣΥΡΙΖΑ ποθώντας την κυβέρνηση στην
οποία συμμετέχουν οι λοιποί της “τρικομματικής”;
Είχαν την αυταπάτη ότι το ΠΑΜΕ θα
αποτελούσε εξαίρεση στη στάση του στο ΝΤ της ΑΔΕΔΥ Χίου; Ότι θα φοβόταν να μη
χαθεί μια “θεσούλα” και θα έκανε
πίσω; Δεν θεωρούμε ότι οι συνδικαλιστές της Α.Π. ή της ΠΑΣΚ δεν γνωρίζουν τι
σημαίνει ΠΑΜΕ.
Όταν λοιπόν συμφώνησαν και εξέλεξαν
πρόεδρο μήπως στο πίσω μέρος του μυαλού τους είχαν ακριβώς αυτή την πολιτική
επίθεση για να ξεμπερδεύουν;
Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά
σκουριά δεν πιάνει. Το χατήρι δεν θα τους το κάνουμε. Μπορεί να τραβούν όσο
θέλουν κατά το βάλτο, αλλά πλανώνται αν νομίζουν ότι θα μας τραβήξουν μαζί
τους.
Εμείς στο ερώτημα μεταρρύθμιση –
συμβιβασμός ή σύγκρουση απαντάμε το δεύτερο και καλούμε τους εργαζόμενους να
βγάλουν τα συμπεράσματά τους με βάση την πείρα τους όλα αυτά τα χρόνια αλλά και
με βάση αυτές τις εξελίξεις. Για το τι συνδικαλιστικό κίνημα παλεύει ο ΣΥΡΙΖΑ
και ποια πρέπει να είναι η δική τους θέση για την ανασυγκρότησή του. Κίνημα
“σιγής ασυρμάτου”, που εργάτες και αφεντικά θα κρατιούνται χέρι – χέρι με
ευχολόγια για μια “καλύτερη διαχείριση” ή κίνημα ασυμβίβαστου αγώνα και
ανατροπής;
Χίος, 31/3/2013
