Στην 3η Συνάντηση των Προοδευτικών Ηγετών των Κοινοβουλευτικών Ομάδων της Ευρωπαϊκής Ένωσης που πραγματοποιήθηκε στη Ρώμη την Παρασκευή, 24 Ιανουαρίου 2014, συμμετείχε ο Βουλευτής Χίου, Κώστας Τριαντάφυλλος, εκπροσωπώντας τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελο Βενιζέλο.
Στην παρέμβασή του στη συνάντηση με θέμα «Μεσόγειος και Μετανάστευση: Η πολιτική της ΕΕ για την ειρήνη, τη δημοκρατία και την ανάπτυξη», ο κ. Τριαντάφυλλος εστίασε στην αρχή της συνεργασίας, όχι μόνο μεταξύ των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και των υπολοίπων χωρών της Μεσογείου, επισημαίνοντας την αναγκαιότητα να πάρουν οι σοσιαλδημοκράτες ενεργείς πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση της νέας διαμορφούμενης πραγματικότητας, που χαρακτηρίζεται από πολυεπίπεδη αστάθεια.
Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ εξέφρασε την άποψη ότι το 2014 θα είναι η χρονιά της Μεσογείου και ότι η Ελληνική και εν συνεχεία η Ιταλική Προεδρία, μπορεί να γίνουν το εφαλτήριο για τη μεταρρύθμιση της μεταναστευτικής πολιτικής.
Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία.
Ομιλία Κώστα Τριαντάφυλλου, Βουλευτή Χίου του ΠΑΣΟΚ,
εκπροσωπώντας τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ,
στην 3η Συνάντηση των Προοδευτικών Ηγετών των Κ.Ο. της Ε.Ε.
με θέμα «Μεσόγειος και Μετανάστευση: Η πολιτική της ΕΕ για την ειρήνη, τη δημοκρατία και την ανάπτυξη»
Ρώμη, 24 Ιανουαρίου 2014
«Καταρχάς, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την πρόσκληση και να σας συγχαρώ για τη διοργάνωση της σημερινής συνάντησης, στην οποία συμμετέχουν σοσιαλδημοκράτες όχι μόνο από την Ευρώπη, αλλά και από τις λοιπές, εκτός Ευρώπης, χώρες της Μεσογείου.
Πρόκειται περί ενός ιδιαίτερα σημαντικού γεγονότος, καθώς η Μεσόγειος δεν είναι μια Ευρωπαϊκή θάλασσα, δεν είναι μία Βορειοαφρικανική θάλασσα, δεν είναι μια Ασιατική θάλασσα. Είναι μία κοινή θάλασσα, είναι η Μεσόγειος Θάλασσα.
Υπό αυτήν την έννοια, είναι κοινές οι προκλήσεις, είναι κοινά τα ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε, στηριζόμενοι σε μια αρχή - η οποία ακούστηκε πολλές φορές κατά τη διάρκεια της σημερινής συνάντησης - στην αρχή της Συνεργασίας. Συνεργασία σε όλα τα επίπεδα. Έτσι θα ανταπεξέλθουμε στη μεγάλη πρόκληση των ζητημάτων της μετανάστευσης και των προσφυγικών ροών.
Η σημερινή συνάντηση μας δίνει τη δυνατότητα να ανταλλάξουμε απόψεις με τις άλλες ακτές της Μεσογείου. Να ακούσουμε τις αγωνίες, τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς, αλλά και τις προβλέψεις και την προοπτική που δίνουν οι σοσιαλδημοκράτες των, εκτός Ευρώπης, χωρών της Μεσογείου. Αυτό σημαίνει συνεργασία.
Πολλές φορές, εμείς, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, συνηθίζουμε να βλέπουμε τα ζητήματα με επίκεντρο την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η μετανάστευση, όμως, δεν αφορά μόνο την Ευρώπη, αλλά την ευρύτερη περιοχή.
Συζητάμε, τώρα, ένα πρόβλημα, το οποίο έχουμε ήδη αργήσει να αντιμετωπίσουμε. Γιατί αργήσαμε να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών σε μία Ευρώπη που διαρκώς αλλάζει μέσα σε ένα παγκοσμίως μεταβαλλόμενο περιβάλλον.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι, πλέον, μια διαφορετική κατάσταση. Και έχει αλλάξει και σε κοινωνικό επίπεδο. Τα ζητήματα που παρατηρούμε είναι σοβαρά και ποικίλα. Εκτός από το μεγάλο πρόβλημα της ανεργίας των νέων, έχει να αντιμετωπίσει μια σειρά ζητημάτων, όπως νέες μορφές φτώχειας και ανέχειας, υψηλούς γενικούς δείκτες ανεργίας που αφορούν όλες τις ηλικίες, αλλά και νέα στερεότυπα και εθνικούς εγωισμούς, που χωρίζουν, ξανά, την Ευρώπη.
Νέες, αντιευρωπαϊκές, λαϊκίστικες και ακροδεξιές δυνάμεις κάνουν την εμφάνισή τους. Όχι μόνο στον Νότο, αλλά σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, κερδίζοντας συνεχώς δημοτικότητα.
Απέναντι σε αυτές τις προκλήσεις οι σοσιαλδημοκράτες δεν μπορεί να μένουν απαθείς, δεν μπορεί να μένουν παθητικοί δέκτες. Το να μπορέσουμε να ενοποιήσουμε εκ νέου την Ευρώπη, να μπορέσουμε να ξεφύγουμε από μία, κατά πολλούς αναπόφευκτη, πολυζωνικότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι, ίσως, το πρώτο βήμα επίλυσης του προβλήματος.
Είναι γεγονός ότι, σήμερα, στην ευρύτερη περιοχή, υπάρχουν νέα και παλιά σημεία αστάθειας, που προκαλούν εκτοπισμούς πληθυσμών και κατά συνέπεια νέες μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές. Διότι δεν είναι μόνο η συνεχιζόμενη ανθρωπιστική κρίση στη Συρία που προκαλεί προβληματισμό, αλλά και η συνεχιζόμενη αστάθεια σε χώρες όπως το Ιράκ, το Αφγανιστάν, η Αίγυπτος, η Λιβύη, η κατάσταση στις χώρες του Μάγκρεμπ, το Παλαιστινιακό.
Αυτές οι μικρές ή μεγάλες εστίες έντασης και αστάθειας, πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν, προκειμένου να χαραχτεί μια επιτυχής μεταρρύθμιση στην ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική.
Σήμερα, είναι κοινή η παραδοχή ότι η μεταναστευτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν λειτουργεί. Δεν αρκεί να χτίζεις κέντρα κράτησης και να περιπολείς τα σύνορά σου. Απαιτείται μια νέα αντίληψη για τη μεταναστευτική πολιτική, η οποία θα περιλαμβάνει την ενσωμάτωση, θα περιλαμβάνει μια αναπτυξιακή δράση εντός και εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα περιλαμβάνει μία στρατηγική που θα είναι σχετική με την πολυπολιτισμικότητα, την πραγματική ενσωμάτωση και την διαφορετικότητα, τον πλούτο, δηλαδή, της Ευρωπαϊκής Κοινωνίας.
Απαιτείται, όμως, και κάτι ακόμα. Απαιτείται να εμπεδώσουμε την αρχή της αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών-μελών, μεταξύ των κοινωνιών και των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η αρχή της αλληλεγγύης περνάει μέσα από το μοίρασμα της ευθύνης για τους εκτοπισθέντες πληθυσμούς. Πρέπει κάθε κράτος–μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αναλάβει ένα μέρος από το βάρος των εκτοπισθέντων πληθυσμών, ανάλογα με τις αντικειμενικές δυνατότητές του, δηλαδή τον πληθυσμό, την οικονομία και τις υποδομές του, ούτως ώστε να μπορέσουμε να ξαναδούμε με προοπτική το ζήτημα της μετανάστευσης και των προσφύγων. Έτσι θα έχουμε το ρόλο που μας αρμόζει ως Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αν πιστεύουμε ότι η Ευρωπαϊκή ιδέα είναι ακόμη ζωντανή, τότε δεν μπορούμε να λειτουργούμε με δυο μέτρα και δυο σταθμά. Αντίθετα, μπορούμε και πρέπει να οραματιζόμαστε και να εφαρμόζουμε πολιτικές βασισμένες στην προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Υπήρξε στο παρελθόν ανάλογη περίσταση; Προφανώς και υπήρξε. Ήταν η περίπτωση του εκτοπισθέντος πληθυσμού της Βοσνίας Ερζεγοβίνη. Τότε, τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ανέλαβαν την ευθύνη να μοιρασθούν την φιλοξενία του εκτοπισθέντος πληθυσμού, προκειμένου να αντιμετωπίσουν αυτό το μείζον ανθρωπιστικό πρόβλημα.
Υπήρξαν τότε αντιδράσεις; Βεβαίως και υπήρξαν. Και ανέκυψαν και προβλήματα. Όμως, ο μηχανισμός λειτούργησε και η ανάγκη φιλοξενίας καλύφθηκε ισομερώς.
Σε αυτό το μονοπάτι πρέπει να βαδίσει ξανά η Ευρωπαϊκή Ένωση, προκειμένου να μπορέσει να ανταποκριθεί στην πρόκληση της σημερινής συγκυρίας. Και φυσικά, πρέπει να ξαναδούμε το Δουβλίνο II, που σαφώς και δεν διαπνέεται από τις αρχές της συνεργασίας και της αλληλεγγύης.
Κλείνω λέγοντας το εξής: Το 2014 θα είναι η χρονιά της Μεσογείου. Εάν δεν επιτύχουμε εμείς, θα αργήσει πάρα πολύ η Ευρωπαϊκή Ένωση να ανταποκριθεί, όπως πρέπει, στη μεγάλη πρόκληση της μετανάστευσης.
Για αυτό, τόσο η Ελληνική Προεδρία, η οποία έχει θέσει ως προτεραιότητά της την μεταρρύθμιση στη μεταναστευτική πολιτική, όσο και η Ιταλική Προεδρία που ακολουθεί, μας δίνουν τη δυνατότητα, συντονισμένα, με τρόπο συστηματικό, να πραγματοποιήσουμε μια προοδευτική μεταρρύθμιση, βασισμένη στις Ευρωπαϊκές αρχές και αξίες. Να πραγματοποιήσουμε τη μεταρρύθμιση της μεταναστευτικής πολιτικής.
