Κυρίες και
κύριοι συνάδελφοι,
Συζητούμε σήμερα
ένα νομοσχέδιο που κατά γενική ομολογία αφορά ένα ζήτημα – κλειδί για την έξοδο
της ελληνικής κοινωνίας από την κρίση. Φυσικά αυτό ειναι η ανάπτυξη.
Στην Ελλάδα, για
πολλά χρόνια εφαρμόστηκαν πολιτικές που οδηγούσαν στη μεγέθυνση και όχι στην
ανάπτυξη, με έμφαση στην ποσότητα και στο εύκολο.
Η μεγέθυνση αυτή
είχε ως αποτέλεσμα μια φούσκα ευημερίας η οποία έσκασε και αντικρίσαμε το χάος,
όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση και σταμάτησαν τα δανεικά. Αυτή είναι η
πραγματικότητα.
Η Ελλάδα είχε
ήδη μπει σε ύφεση και μάλιστα βαθειά, πολύ πριν έρθει η τρόικα την άνοιξη του
2010. Διότι είχε αποτύχει το αναπτυξιακό πρότυπο που βασιζόταν σε μεγάλο
εξωτερικό δανεισμό, σε περισσότερες προσλήψεις, σε ραγδαίες αυξήσεις τιμών και
υπηρεσιών, σε μισθολογικές – αλλά και όχι μόνο – αναπροσαρμογές προς τα πάνω.
Ταυτόχρονα, όμως,
υπήρξε καθημερινή μείωση της αγοραστικής δύναμης εργαζομένων και συνταξιούχων.
Και αυτή η αποτυχία ήταν η κύρια αιτία της ύφεσης. Γι’ αυτό το λόγο, αναχρονιστικές πολιτικές
που κάποιοι επιθυμούν να επαναφέρουν ακόμα και τώρα, μετά όσα έχουν γίνει,
είναι βέβαιο ότι θα επιδεινώσουν την ύφεση και θα απομακρύνουν κάθε ελπίδα για
ανάπτυξη. Το ζητούμενο σήμερα είναι να ανακτήσουμε την
αξιοπιστία μας και να επιδιώξουμε το πάντρεμα μιας δημοσιονομικής προσαρμογής
με την οικονομική ανάπτυξη μέσω επενδύσεων τόσο στον ιδιωτών όσο και δημοσίων.
Εδώ και καιρό
έχει διατυπωθεί η άποψη, που νομίζω ότι υπερκαλύπτει τις ανάγκες τόσο της
πολιτικής όσο και της κοινωνικής και οικονομικής συγκυρίας και που υποστηρίζει
ότι απαιτείται η διαμόρφωση
ενός νέου εθνικού αναπτυξιακού προτύπου με τη μορφή ενός 10ετούς προγράμματος
ανάπτυξης και προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας, με άξονες την παραγωγική
ανασυγκρότηση, την εξωστρέφεια, τις μεταρρυθμίσεις, τη δημοσιονομική προσαρμογή
και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Το πρόγραμμα
αυτό, το οποίο πρέπει να εκπονηθεί και να παρακολουθείται από μια ελληνική
διακομματική ομάδα έργου, μπορεί να προταθεί στους εταίρους μας και πρέπει να
έχει σκοπό να αντικαταστήσει
την τρέχουσα συμφωνία και το μείγμα πολιτικής, που εφαρμόζεται σήμερα.
Ανάπτυξη χωρίς ένα δικό μας εθνικό μη επιβαλλόμενο σχέδιο ανάτασης δεν
πρόκειται να έρθει. Η ανάπτυξη δεν επιβάλλεται, η ανάπτυξη καλλιεργείται και
προκύπτει.
Είναι σαφές
ότι η εθνική μας προτεραιότητα πρέπει να εστιάσει στους εμπορεύσιμους -με τη
διεθνή κοινότητα – κλάδους, οι οποίοι είχαν ένα πολύ μικρό ποσοστό της
συνολικής παραγωγής. Επί χρόνια εστιάσαμε την ανάπτυξη σε σημαντικούς κλάδους
που, όμως, δεν απέκτησαν τη δυναμική και δεν συνεισέφεραν με τον τρόπο που
απαιτούσε η ελληνική οικονομία. Η ανάπτυξη που ευαγγελιζόμαστε και χρειαζόμαστε
θέλει στόχο, σχέδιο, χρονοδιάγραμμα, μηχανισμούς και εργαλεία που θα
λειτουργήσουν διαφορετικά από ότι στο παρελθόν. Αυτό έχει γίνει πλέον
κατανοητό.
Η πυξίδα της
ανάπτυξης αλλάζει πορεία. Ο δημόσιος τομέας δεν είναι ο εθνικός αυτοσκοπός. Οι
νέοι άνθρωποι και ο εξωστρεφής ιδιωτικός τομέας είναι οι δυνάμεις της νέας
εποχής. Η Ελλάδα εδώ και δεκαετίες έχει κάνει σημαντικές αλλά όχι ολοκληρωμένες
και συστηματικές προσπάθειες σε τομείς με συγκριτικά πλεονεκτήματα όπως ο
τουρισμός, η ενέργεια, η ναυτιλία η αγροτική παραγωγή. Δεν είναι οι μόνοι
τομείς και είναι σαφές ότι λειτουργήσαμε κατά κανόνα με τρόπο επιφανειακό, χωρίς
μακροχρόνιο σχεδιασμό και με περιορισμένα αποτελέσματα.
Η προσέλκυση
επενδύσεων δεν είναι μία στατική πολιτική. Απαιτεί συνεχεις προσαρμογές στο
απαιτητικό πλαίσιο του διεθνούς ανταγωνισμού και της κρίσης.
Η προσέλκυση
μεγάλων επενδύσεων και η δημιουργία χιλιάδων νέων θέσεων εργασίας απαιτούν
κίνητρα. Δεν γίνεται να μιλάμε για ανάπτυξη με υψηλούς – ληστρικούς ενδεχομένως
- φορολογικούς συντελεστές. Πρέπει να δαμάσουμε ταμπού μας και να αφήσουμε
πίσω, παρωχημένες αντιλήψεις και ιδεοληψίες.
Πρέπει να
στραφούμε σε χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές π.χ. 10% για τις επενδύσεις
υψηλού κόστος και σημαντικής έντασης εργασίας με ταυτόχρονη υποχρεωτική
διατήρηση των θέσεων απασχόλησης για μία 5ετία.
Η ανάπτυξη
στην Ελλάδα περνά μέσα από την καινοτομία, την αξιοποίηση των φυσικών πόρων,
από τη μείωση της γραφειοκρατίας, από την απλοποίηση και το “κούρεμα” των
δεκάδων νομοθετικών ρυθμίσεων, από την καταπολέμηση της διαφθοράς.
Πρέπει να
αλλάξει ριζικά ο τρόπος επιδότησης των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων
καινοτομίας. Οι νέοι άνθρωποι δεν γίνεται να συνεχίσουν να πνίγονται ανάμεσα
στη γραφειοκρατία και τους τόκους των δανείων. Ας δούμε ένα νέο μοντέλο που
θα λειτουργεί για την ενίσχυσή τους μέσα από εταιρίες επενδυτικών κεφαλαίων.
Το βάρος της επένδυσης πρέπει να το σηκώνουν ιδιωτικά κεφάλαια και επενδυτές,
με ελεγχόμενη κρατική ενίσχυση, ενώ οι κερδοφόρες επενδύσεις θα πρέπει να
επιστρέφουν κατόπιν ένα μέρος της επιδότησης στο κράτος.
Κύριε
Υπουργέ,
Είναι γνωστό
ότι η μικρομεσαία επιχείρηση και ο ελεύθερος επαγγελματίας αποτελεί την καρδιά
της ευρωπαϊκής αλλά και της ελληνικής οικονομίας. Ειδικά στην Ελλάδα, οι
επιχειρήσεις με λιγότερα από 100 άτομα προσωπικό αντιπροσωπεύουν πάνω από το
99% του συνόλου των επιχειρήσεων και απασχολούν τα δύο τρίτα περίπου του
εργατικού δυναμικού, στο δευτερογενή και τριτογενή τομέα.
Με αυτά τα
δεδομένα, είναι προφανές ότι κάθε στρατηγική εξόδου από την κρίση πρέπει
απαραίτητα να περνάει μέσα από τη στήριξη και την ενδυνάμωση της μικρομεσαίας
επιχειρηματικότητας.
Στο πλαίσιο
αυτό, είναι απαραίτητο να δοθεί άμεση προτεραιότητα σε τρεις τομείς:
Πρώτον,
στην ολοκλήρωση του προγράμματος ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών.
Εάν θέλουμε ρευστότητα
και ανάκαμψη, θα πρέπει η εκκρεμότητα αυτή να λήξει.
Δεύτερον,
εξίσου σημαντική προτεραιότητα είναι η αποτελεσματική αξιοποίηση μίας μιας
σειράς χρηματοδοτικών εργαλείων, με ιδιαίτερη έμφαση στους μηχανισμούς της
Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.
Τρίτον, η αναστροφή του κλίματος ύφεσης, υπό προϋποθέσεις, μπορεί να προέλθει
από την αποτελεσματικότερη αυτή την φορά, χρήση των νέων, αν και μειωμένων
διαρθρωτικών πόρων, μέσα από στοχευμένες
και πολλαπλασιαστικού χαρακτήρα παρεμβάσεις, σε τομείς που παρουσιάζουν μέγιστη
προστιθέμενη αξία για τη χώρα.
Βασική στρατηγική επιδίωξη αποτελούν φυσικά η δίκαιη
ανάπτυξη, η δημιουργία θέσεων απασχόληςης και η αποκατάσταση της δοκιμασμένης
από την κρίση κοινωνικής συνοχής.
Κυρίες
και κύριοι βουλευτές,
Είναι σε ορθή -κατά την άποψή μου- κατεύθυνση το νομοσχέδιο και σωστή η επιλογή
για τη δημιουργία ενός Κέντρου υποδοχής επενδυτών στρατηγικών επενδύσεων μέσω
της αντίστοιχης Γενικής Γραμματείας. Αλλά καλό είναι να προχωράμε σε νέες δομές έχοντας πρώτα ξεκαθαρίσει
το τοπίο στους ήδη υπάρχοντες. Υπάρχει το invest in greece και καλό είναι να ξεκαθαριστεί ο ρόλος και η χρησιμότητα του, ούτως
ώστε να μην υπάρχει επικάλυψη και αντίφαση, αλλά συμπληρωματικότητα και
εξορθολογισμός. Είναι σημαντικό να καταστεί πιο ευκρινές, πιο απτό καλύτερα,
το θέμα της σύνδεσης της ένταξης ενός επενδυτικού σχεδίου και της απασχόλησης.
Δηλαδή, να υπάρχουν οι κατάλληλες δεσμεύσεις και διασφαλίσεις για την πρόβλεψη
διατήρησης των θέσεων εργασίας.
Το
ότι αλλάζουν επίσης τα όρια και το πλαφόν της ένταξης των επιχειρήσεων και με
μικρότερο προυπολογισμό είναι σημαντικό και προς τη σωστή κατεύθυνση.
