Του Κώστα Βαξεβάνη
Το σύνολο σχεδόν των υπουργών Άμυνας μετά τον Άκη, ερευνάται αν είναι Άκηδες. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης και ο Γιάννος Παπαντωνίου, σύμφωνα με δικογραφία που έφτασε στη Βουλή, πρέπει να ερευνηθεί αν υπέγραψαν τις συμβάσεις για τα οπλικά συστήματα με γνώμονα το εθνικό συμφέρον και αυτό της Άμυνας.
Σκεφθείτε το λίγο. Το σύνολο σχεδόν των Υπουργών μετά τον Άκη, κατά τον εισαγγελέα πιθανόν να είναι Άκηδες.
Σε μια χώρα που είναι ο τέταρτος εισαγωγέας όπλων στον κόσμο και δαπανά το μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ σε εξοπλισμούς σε όλη την Ευρώπη, η Άμυνα και τα λοιπά εθνικοπατριωτικά πιθανόν να μην είναι τίποτα άλλο από κονόμα.
Η πρόσφατη υπόθεση με τον Γιώργο Καρατζαφέρη και τις ερωτήσεις στη Βουλή προκειμένου να προωθηθούν συγκεκριμένα οπλικά συστήματα, θύμισε σε όσους το είχαν ξεχάσει, πως υπήρχαν περίοδοι που η Βουλή είχε μετατραπεί σε ανοιχτή αντιπαράθεση βουλευτών και υπουργών, οι οποίοι αλληλοκατηγορούνταν ως νταβατζήδες συμφερόντων εταιρειών όπλων. “Εκβιαστές” αποκαλούσε ο Μεϊμαράκης τους βουλευτές του ΛΑΟΣ που έκαναν ερωτήσεις για τους εξοπλισμούς, “είσαστε μπροστάντζες” απαντούσε ο Καρατζαφέρης στον Μεϊμαράκη. Και βέβαια είναι αξέχαστες οι στιγμές με τον Βενιζέλο, όταν στην πρώτη Επιτροπή της Βουλής που ερευνούσε το σκάνδαλο εξοπλισμών του Άκη, βγήκε και είπε πως οι λογαριασμοί του Άκη ήταν αριθμοί τηλεφώνων. Είχε διατυπώσει μάλιστα ευθαρσώς στη Βουλή απειλή προς τη ΝΔ για τα δικά της εξοπλιστικά λέγοντας “είναι αριθμοί τηλεφώνων, πήρα και απάντησε ο Σπήλιος Σπηλιωτόπουλος”. Μέσα στη Βουλή ο Βενιζέλος έστειλε έτσι το μήνυμα στη ΝΔ, “αν συνεχίσετε θα βγάλουμε τα εξοπλιστικά του δικού σας υπουργού”.
Όλα αυτά δημόσια και σε κοινή θέα.
Στη Βουλή λοιπόν υπάρχει δικογραφία που ζητά να ερευνηθεί ο ρόλος των τεσσάρων στους εξοπλισμούς. Το περιεχόμενο της δικογραφίας το οποίο δημοσιεύει το HOT DOC, είναι συγκλονιστικό. Όχι μόνο επέλεγαν όπλα χωρίς διαγωνισμούς υποστηρίζοντας πως ικανοποιούνται επείγουσες και επιτακτικές ανάγκες της Άμυνας, αλλά έδιναν το δημόσιο χρήμα χωρίς να υπάρχει αντίκρυσμα σε έργο. Τα υποβρύχια πληρώθηκαν από το Βενιζέλο παρότι δεν είχαν παραδοθεί τα προηγούμενα, ενώ έδινε ποσά στον Ισκαντάρ Σάφα των Ναυπηγείων χρεώνοντας άλλα εξοπλιστικά τα οποία είχαν ήδη πληρωθεί. Τα εξοπλιστικά τα οποία βάφτιζαν κατεπείγοντα για να κάνουν ανάθεση έργου και όχι διαγωνισμό ήταν τόσο επείγοντα που τέλειωναν με καθυστέρηση δεκαετιών.
Ούτε εγγυητικές τραπεζικές επιστολές δεν ζητούσαν οι αθεόφοβοι για να εξασφαλίζουν την καλή παράδοση και λειτουργία.
Ο Άκης λοιπόν, έγινε κάποια στιγμή ο αδύναμος κρίκος σε ένα σύστημα διαφθοράς μέσα στο Υπουργείο Άμυνας. Όσο και αν οι υπόλοιποι αποδειχθούν Άκηδες, δεν πρόκειται να δικαστούν γιατί με το νόμο Βενιζέλου φυσικά περί ευθύνης Υπουργών τα αδικήματα έχουν παραγραφεί.
Το ερώτημα είναι τι θα κάνει η κυβέρνηση. Θα κάνει μια παραδοχή «νομιμότητας» και θα πει «ε τι να κάνουμε αυτός είναι ο νόμος»;
Από νομικής άποψης φαινομενικά δεν υπάρχει διέξοδος σε αυτό. Πολιτικά όμως υπάρχει και ίσως δημιουργήσει και νομικές διεξόδους. Η κυβέρνηση μπορεί να ξεκινήσει στη Βουλή έρευνα για τα εξοπλιστικά με βάση τις δικογραφίες. Να κληθούν μάρτυρες και να ανοίξουν λογαριασμοί όσων πολιτικών χειρίστηκαν εξοπλιστικά. Να γίνει έλεγχος όχι στο Έσχες, αλλά στο Πόθεν. Όχι στο αν ο Βενιζέλος για παράδειγμα έχει 10 εκατομμύρια και 100 ακίνητα, αλλά στο να δικαιολογείται η απόκτησή τους με την προίκα που επικαλείται.
Η διαδικασία αυτή ακόμη και αν δεν καταλήξει ποινικά, πρέπει να έχει ως συνέχεια τη δημοσιοποίηση των στοιχείων που προκύπτουν. Να μαθαίνει δηλαδή ο πολίτης, ανεξάρτητα αν υπάρχει τιμωρία, ποιός έκανε τι. Ότι ο Μεϊμαράκης έδωσε 100 εκατομμύρια για τα υποβρύχια αντί να καταγγείλει τις συμβάσεις, ότι ο Γιάννος Παπαντωνίου υπέγραψε με τον τρόπο που υπέγραψε τα εξοπλιστικά, ότι ο Βενιζέλος όχι μόνο συνέχισε τις συμβάσεις Άκη στα υποβρύχια αλλά αμνήστευσε τους Γερμανούς για φορολογικές παραβάσεις, χρέη, ποινικές ρήτρες και εγκλήματα κατά του Δημοσίου.
Να γίνεται συζήτηση στη Επιτροπή της Βουλής και να δημοσιοποιούνται τα αποτελέσματα αφού πρόκειται για δημόσια πρόσωπα που άσκησαν εξουσία.
Είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει μια δημοκρατική κυβέρνηση για να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη του κόσμου προς την πολιτική και τους πολιτικούς. Αν οι πολίτες δεν γνωρίζουν τι έκαναν αυτοί που τους κυβέρνησαν, δεν θα έχουν ούτε ορθή κρίση. Αν δεν έχουν ορθή πολιτική κρίση τότε είναι εύκολο να ξεγελαστούν από τους διεφθαρμένους που εμφανίζονται σωτήρες.
Είναι σίγουρο πως στη διάρκεια μιας τέτοιας διαδικασίας θα βρεθεί και ο δρόμος του χρήματος και το χρήμα. Στόματα θα ανοίξουν και πολλοί θα κελαηδήσουν. Αν γίνει αυτό τότε τα αδικήματα δεν θα έχουν παραγραφεί γιατί τα αδικήματα που αφορούν το μαύρο χρήμα δεν παραγράφονται. Άλλωστε και ο Άκης δεν καταδικάστηκε για τα αδικήματα που αφορούσαν τη θητεία του ως υπουργού γιατί είχαν παραγραφεί, αλλά για το μαύρο χρήμα που βρέθηκε στους λογαριασμούς.
Η σημερινή κυβέρνηση είναι η μόνη η οποία μην έχοντας δεσμεύσεις και εμπλοκή σε όλο τον κύκλο της διαφθοράς, μπορεί να προσφέρει στην κοινωνία την άπλετη αλήθεια. Και αν δεν προσφέρεις την αλήθεια τότε που μπορείς, σύντομα θα βρεθείς υπόλογος στο ψέμα το οποίο μοιραία θα επικρατήσει ως αλήθεια γιατί εσύ δεν την είπες όταν έπρεπε.
