Η μέρα έχει βαριά σημειολογία, καθώς σηματοδοτεί τη συμπλήρωση 19 ετών από την ημέρα που ο Οδυσσέας Ελύτης σταμάτησε να σεργιανίζει στον μάταιο τούτο κόσμο.
Ο μεγάλος Έλληνας ποιητής, είχε περιγράψει με τα ποιήματά του… τα πάντα.
“Θεέ μου, πόσο γαλάζιο ξοδεύεις για να μην σε βλέπουμε”, έλεγε σε ένα από τα έργα του.
Η αποστροφή εξόχως επίκαιρη για τη Νέα Δημοκρατία, τη “γαλάζια” Παράταξη, που συνεδρίασε σήμερα για να μοιράσει αξιώματα.
Να κάνει ανακύκλωση σε… μουσικές καρέκλες εσωκομματικής εξουσίας, σε μια διαδικασία μακριά από την κοινωνία, χωρίς την κοινωνία, με την κοινωνία να κοιτάζει αλλού. Αν όχι… απέναντι.
Και είναι πράγματι εντυπωσιακό το πόσο γαλάζιο ξοδεύει η Παράταξη που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, για να μην… βλέπει την κοινωνία. Να προσπερνάει την κοινή λογική.
Από την επομένη των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου, η άλλοτε μεγάλη, κραταιά και πολυσυλλεκτική Παράταξη της Κεντροδεξιάς, έχει καθηλωθεί στο περιθώριο της δημόσιας σφαίρας.
Αδυνατώντας να επιβάλλει ένα στοιχειώδες “agenda setting”, και υποτιμώντας το γεγονός ότι η ιστορική διαδρομή της είχε άλλες αξιακές παραστάσεις από εκείνες στις οποίες πρωταγωνιστεί σήμερα, με μια μονότονη καταστροφολογία, αποτέλεσμα της οποίας είναι πρωτοφανής απαξίωση στις δημοσκοπήσεις.
Το μεγάλο πρόβλημα βεβαίως το έχει η ελληνική κοινωνία. Γιατί, με τη Νέα Δημοκρατία… στον κόσμο της, δεν προβάλλει καμία αξιόπιστη εναλλακτική λύση διακυβέρνησης, απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ που μοιάζει σε πολλές περιπτώσεις να τα έχει χαμένα.
Και ο χορός των τεράτων στα άκρα του πολιτικού φάσματος, συνεχίζεται.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΑ
