Από τη στιγμή
που η τρικομματική κυβέρνηση διακήρυξε την υλοποίηση του μνημονίου και ανάμεσα
στα άλλα την απόλυση 150.000 δημοσίων υπαλλήλων (και εξ αυτών ουκ ολίγων
εκπαιδευτικών), oι τελευταίοι έγιναν στόχος
μιας απίστευτης εκστρατείας στοχοποίησης, σπίλωσης, διαπόμπευσης και
ενοχοποίησης από πολιτικούς, δημοσιολόγους, τηλεαστέρες, συγκροτήματα παρά-πληροφόρησης και «ειδησεο»-γράφους.
Με εκπορευόμενα από το Υπουργείο Παιδείας στοιχεία-άλλοτε της φράου
Διαμαντοπούλου και άλλοτε των Αρβανιτόπουλου-Παπαθεοδώρου, στοιχεία σαφώς
κατασκευασμένα και χαλκευμένα, ο καθεστωτικός ηλεκτρονικός και έντυπος τύπος,
κοινώς παπαγαλάκια, σπέρνουν στην κοινή γνώμη τις επιταγές της τρόικας : «8.500 ψυχικά ασθενείς, λουφαδόροι και
επίορκοι εκπαιδευτικοί παίρνουν «απολυτήριο» (Έθνος 9/12/2012)» , «ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ 6.000 εκπαιδευτικοί με... ψυχικές ασθένειες» (ΗΜΕΡΗΣΙΑ.gr Παρασκευή,19 Απριλίου 2013), «5.000 εκπαιδευτικοί με ψυχολογικά θα μετακινηθούν ή θα
απολυθούν»! ΣΚΑΪ 6 Απριλίου 2013
«Aπό κάποιας μορφής διαταραχή φαίνεται ότι
πάσχει ένας στους δέκα εκπαιδευτικούς με αποτέλεμα να είναι αδύνατη η παραμονή
του στις αίθουσες.», σύμφωνα με την εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ». Ούτε λίγο ούτε
πολύ στο σύνολο των 200.000, μιλάμε για 20.000 εκπαιδευτικούς! Όσους δηλαδή
έχουν βάλει στόχο να απολύσουν!
Πρώτο
βήμα είναι βέβαια το κυνήγι από στελέχη της εκπαίδευσης – «μικρά» και «μεγάλα» - για την εξεύρεση εκπαιδευτικών
που για λόγους υγείας είτε έχουν μειωμένο διδακτικό ωράριο, όπως ο νόμος
ορίζει, είτε καθόλου και απασχολούνται σε διοικητικές θέσεις ή σε
διοικητική-γραμματειακή εργασία μέσα στο σχολείο. Σαφώς και αποδεδειγμένα, οι
συνάδελφοι αυτοί ουδόλως πλησιάζουν
τους υπερβολικούς αριθμούς που η «έγκυρη» ενημέρωση φροντίζει επιμελώς
να διοχετεύσει με έντεχνο τρόπο και να παρα-πληροφορεί την κοινή γνώμη. Ο
στόχος τους σαφής και μελετημένος : να εξασφαλίσουν τη συναίνεση της, αλλά
ακόμα και την οργή της απέναντι σ’ αυτούς που «απειλούν» τα παιδιά της, αφού «Ο
ένας στους δέκα εκπαιδευτικούς πάσχει από κάποιας μορφής ψυχική διαταραχή. Από
απλή κατάθλιψη μέχρι και σοβαρά ψυχολογικά νοσήματα, που ενδεχομένως να τον
οδηγήσουν με κατάλληλες συνθήκες, είτε σε βία μέσα στην τάξη, είτε στην
τοξικομανία, είτε στον χώρο της παιδοφιλίας, της πορνογραφίας και της
σεξουαλικής παρενόχλησης των ανυποψίαστων μαθητών. Το ποτάμι θα σαρώσει κι εκείνους
που καταγράφονται ασθενείς, απλώς και μόνο για να «λουφάρουν» και να αποφύγουν
τη διδασκαλία, γεγονός που στο παρελθόν συνέβαινε κατά κόρον…» ! Η
θηριωδία και η βαρβαρότητα της τρόικας εσωτερικού να κατασκευάσει «ψυχικά
διαταραγμένους εκπαιδευτικούς» και να
τους προσφέρει ως πρώτη ανθρωποθυσία
θυσία στο βωμό της συμμορίας των διεθνών τοκογλύφων, είναι παρούσα σε όλο της το ανατριχιαστικό μεγαλείο.
Η προσπάθεια της κυβέρνησης να νομιμοποιήσει
την ανθρωποφάγο πολιτική των απολύσεων
την οδηγεί σε κάθε είδους αναλγησία και αμετροέπεια. Κοντά σ’ αυτήν όμως τη θηριώδη πολιτική είναι
ηλίου φαεινότερο ότι έχει και δεύτερες σκέψεις : Πρώτον, τη νομιμοποίηση της
αξιολόγησης-ομηρίας-απόλυσης. Είναι χαρακτηριστικό το επιχείρημα του
Υπουργείου που αναπαράγεται μονότονα εδώ και καιρό σε δημοσιεύματα ότι «ελλείψει αξιολόγησης, ο εντοπισμός
των προβληματικών περιπτώσεων στα σχολεία ήταν και είναι πάντα πολύ δύσκολος…
Λεπτομερής καταγραφή των ατόμων αυτών δεν μπορεί να γίνει, καθώς η αξιολόγηση
στα σχολεία παραμένει χρόνια… γράμμα κενό περιεχομένου.»
Δεύτερον, τη νομιμοποίηση του ιεροεξεταστικού
συστήματος της επιβολής τιμωριών
με το μνημονιακό νόμο 4093/ 2012 ο οποίος επιβάλλει την
αυτοδίκαιη αργία για οποιοδήποτε δημόσιο υπάλληλο από τη στιγμή που
παραπέμπεται στο πειθαρχικό συμβούλιο και μόνο, γεγονός που ήδη τον έχει
στιγματίσει και τον οδηγεί στην απόλυση.
«Η ατιμωρησία είναι το μεγάλο εμπόδιο για
την απόλυση των εκπαιδευτικών που εμπλέκονται σε περίεργες υποθέσεις» προσπαθούν να μας πείσει το Υπουργείο
αλλά και …. ο Συνήγορος του Πολίτη κι αυτός στρατευμένος στον ίδιο στόχο με το Υπουργείο Παιδείας, άκοπα μας «πληροφορεί» ότι «δέχεται
δεκάδες καταγγελίες για καθηγητές αδιάφορους, περίεργους ή που χρήζουν
ψυχιατρικής βοήθειας»!
Τρίτον, «Οι συνδικαλιστές δεν θέλουν την αξιολόγηση». Ο
στόχος σαφής: να στιγματίσει ως ανήθικο,
να απονομιμοποιήσει και να απαξιώσει τον όποιο αγώνα και κάθε συλλογική αντίσταση ενάντια στη βάρβαρη μνημονιακή αντιεκπαιδευτική πολιτική, αφού «το σύστημα απονομής ποινών μέσω των
πειθαρχικών συμβουλίων είναι διάτρητο και τρωτό» εξαιτίας βεβαίως των «σκληρών συντεχνιών που δρουν εντός τους, μπλοκάρουν απροκάλυπτα
την εξέλιξη ανάλογων υποθέσεων, εφευρίσκοντας δεκάδες λόγους για να μην
εφαρμόζουν τον νόμο, ο οποίος λέει ότι εκπαιδευτικός που υπέπεσε σε τέτοιο
αδίκημα δεν ξαναγυρίζει στην τάξη.»
«Λεπτομερής καταγραφή των ατόμων αυτών (των ακατάλληλων) δεν μπορεί να
γίνει, καθώς η αξιολόγηση στα σχολεία παραμένει χρόνια… γράμμα κενό
περιεχομένου. Μια προσπάθεια εφαρμογής ψυχομετρικών τεστ στη διάρκεια της
πρόσληψης, που είχε αποφασιστεί να γίνει στο παρελθόν, σκόνταψε στις
αντιδράσεις των συνδικαλιστικών ενώσεων (ΟΛΜΕ, ΔΟΕ). Παρ’ότι επιμένουν τα ανεκδιήγητα
παπαγαλάκια « Έρευνες που έχουν γίνει κατά καιρούς στο σώμα των δασκάλων και των
καθηγητών καταλήγουν συνήθως σε ζοφερά συμπεράσματα για τη διάθεση που έχουν οι
εκπαιδευτικοί μέσα στα σχολεία.» Εν ολίγοις όλοι οι εκπαιδευτικοί εν δυνάμει είναι έτοιμοι να διαπράξουν κάθε
είδους έγκλημα!
Η προσπάθεια της ενορχηστρωμένης όσο και λυσσασμένης
επίθεσης του Υπουργείου Παιδείας και των κατευθυνόμενων καθεστωτικών μέσων
ενημέρωσης είναι να επιβληθεί η σιωπή
των αμνών! Ούτε λόγος βέβαια για την όποια οφειλόμενη ανθρωπιστική αντιμετώπιση από την πολιτεία των όποιων
ελάχιστων περιπτώσεων συναδέλφων που αδυνατούν να διδάξουν. Η αλληλεγγύη, η
κατανόηση και η στήριξη, βασικά
χαρακτηριστικά μιας ανθρωπιστικής παιδείας απέναντι σε εκπαιδευόμενους και
εκπαιδευτές, έχει στα μνημονιακά κυρίως χρόνια εκλείψει από το αξιακό πλαίσιο
των κυβερνώντων. Αντίθετα η μόνη τους
έγνοια είναι πως θα εξασφαλίσουν τον απαραίτητο αριθμό για να τους αποπέμψουν
από την εκπαίδευση και να τους ξεφορτωθούν ως βαρίδια και υπολείμματα
ενός πάλαι ποτέ κοινωνικού κράτους πρόνοιας.
Άμεσος στόχος είναι η εφεύρεση «αιτιολογήσεων» για να
χαρακτηρισθούν χιλιάδες εκπαιδευτικοί ως
Ε.Τ. (εκτός τάξης) και να οδηγηθούν
στην απόλυση! Γι αυτό και είναι ηλίου φαεινότερον ότι η στοχοποίηση δεν θα
σταματήσει στις όποιες πραγματικές περιπτώσεις, αφού «Οι εκπαιδευτικοί οι οποίοι
αντιμετωπίζουν ψυχολογικά προβλήματα ή έχουν άλλα ιατρικά προβλήματα θα μετακινηθούν υποχρεωτικά και ορισμένοι από
αυτούς θα συνταξιοδοτηθούν ή θα απολυθούν.» Την ίδια τύχη θα έχει και η
«ανάρμοστη συμπεριφορά εντός και εκτός υπηρεσίας» με ό,τι και αν
ερμηνεύεται ως τέτοια! Άλλωστε δεν είναι τυχαία, ανάμεσα στις άλλες, και η
πρόσφατη δίωξη συναδέλφου στην Ηλεία για
«ανάρμοστη συμπεριφορά εκτός υπηρεσίας»
και τέθηκε σε αργία, επειδή αντιδίκησε με ιδιώτη για οικονομικό θέμα, χωρίς καν
να έχει τελεστεί δίκη! Η τακτική της κυβέρνησης και του Υπουργείου Παιδείας να
προλειάνει το έδαφος με στοχοποίηση των αδύνατων κρίκων είναι προσπάθεια
νομιμοποίησης της επίθεσης προς όλους τους εκπαιδευτικούς. Ο «παραδειγματισμός» και η ομηρία είναι
ταυτόσημα με την άρση της μονιμότητας και την «όποτε δει» απόλυση.
Εκτός από
την πρόκληση που αντιμετωπίζει το εκπαιδευτικό κίνημα να απαντήσει
αποτελεσματικά σ’ αυτές τις ανομολόγητες προθέσεις της τρικομματικής κυβέρνησης
και του Υπουργείου, ένα θέμα που τίθεται επιπρόσθετα είναι αν θα βρεθούν ‘Εφιάλτες
’, δηλ. αν θα βρεθούν στελέχη
εκπαίδευσης και συνάδελφοι διευθυντές οι οποίοι θα είναι πρόθυμοι να αναλάβουν
το ρόλο του καταδότη, αυτού δηλαδή που θα υποδείξει με τις αναφορές του και θα
τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί την πρώτη φουρνιά των «επίορκων» , των «ψυχικά
διαταραγμένων», των «ανίκανων», των «ανεπαρκών». Θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο
κλάδος δεν έχει τέτοιους! Παρ’ όλα αυτά μένει να αποδειχτεί και στην πράξη αλλά
πολύ περισσότερο να κριθεί από την ανάπτυξη ενός κινήματος αντίστασης απέναντι στη στοχοποίηση και συκοφάντηση της
μαχόμενης εκπαίδευσης, ενός κινήματος αλληλεγγύης, ανθρωπιάς και
συλλογικότητας, στο οποίο εκ των πραγμάτων και νομοτελειακά θα βρεθούν
υπόλογοι αύριο, όσοι τυχόν πρόθυμοι ‘Εφιάλτες’ βρεθούν σήμερα να ‘κάνουν τη
βρώμικη δουλειά’ σ΄όλη την κλίμακα της διοίκησης, ενός κινήματος ικανού να συντρίψει τις κυβερνητικές προθέσεις.
Το
εκπαιδευτικό κίνημα δεν υπερασπίζει καταχραστές, παιδεραστές και κακοποιούς
παιδιών, αλλά έχει όλο το ηθικό ανάστημα, να αντισταθεί στη φασιστική
απόπειρα του Υπουργείου και των μανδαρίνων του, να διαπομπευθούν και να
στιγματιστούν χιλιάδες εκπαιδευτικοί, ώστε να ανοίξει ο δρόμος προς τον Καιάδα
των απολύσεων!
Βασίλης Μαυρέλος
Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Δασκάλων-Νηπιαγωγών Χίου
για τη Νέα Ανεξάρτητη
Ριζοσπαστική Κίνηση